LOSLIPPIG

Het is 31 december 2013, de laatste dag van het jaar. Vanavond gaan we dat vieren... of we vieren het nieuwe jaar? Of beide. En op zo'n dag als deze hoor je te reflecteren op het jaar dat voorbij is gevlogen, maar helaas voor mij kan dat niet helemaal. Misschien komt het wel door de Vodka (al drink ik maximaal één keer in de drie maanden) en dat het in plaats van mijn kennis aantast in de toekomst, jaren van het verleden doet vergeten. Ik kan je vertellen, groep 6 is volledig uit mijn geheugen. En in zo'n jaar met 12 maanden onthoud ik altijd alleen de laatste vier, die waren goed. Verlossend en misschien zelfs ontspannend, dus voor zover mijn oordeel over 2013. Ik heb er zelfs een tijd lang over na moeten denken welk jaar het volgend jaar (morgen) eigenlijk wordt. Gelukkig laat iedereen op Twitter en Facebook mij dat wel weten en gek genoeg dacht ik het hele jaar lang dat ik nu leefde in 2012, maar het jaar daarvoor ook 2012 was, want 2011 is al te ver weg. Maar dat is niet

Zo, ik heb het gezegd. Nu allemaal geshockeerd reageren, omdat niet fan zijn van Beyoncé gelijk staat aan niet geaccepteerd worden in de samenleving en geen muzieksmaak hebben. Bij mij thuis is de Beyoncé overheersing ook te merken. Want Beyoncé is een heilige, een alleskunner. Heb je ooit een schandaal gehoord over Beyoncé? Heb je ooit een valse noot gehoord van Beyoncé? Ik kan er slecht tegen dat Beyonce afgespiegeld word als een heilige, die niks fout doet, en simpelweg perfect is omdat ze haar privéleven afschermt. Ik wil niet vervelend doen, maar zo perfect is ze niet. Weten jullie nog die foto die gemaakt was bij de Super Bowl, waarbij ze eruit zag als een man... Ja of nee? want die foto heeft ze laten verwijderen van het internet. Ze mag dan goed kunnen dansen en zingen, maar haar eigen muziek maken met instrumenten? Ho maar. In plaats van Beyoncé nu af te katten, wil ik alleen maar zeggen dat er zoveel andere artiesten net zoveel talent hebben. En ik heb het fout gezegd. Ik heb

Omdat we bij mij thuis geen Sinterklaas hebben gevierd (behalve een 'surprise dinner') wilden we Kerst wel groot vieren. Want ja, we're living in a material world and I am a material girl. Dus dan moet je een lijst maken met dingen die je wil en ook nog mag verwachten, want nog vrij moeilijk is. Behalve dat ik nu eindelijk een IPhone wil, moet het ook iets realistischer bekeken worden. Want wat wil je nu eigenlijk. Natuurlijk denk je aan alles wat je altijd al hebt willen kopen, maar je eigen geld niet aan uit wil geven... zoals.... BOEKEN! Dus ja, mijn lijst staat vol met boeken. De ravenjongens, De godinnentest, Clockwork Angel en Het Teken van Athena, want ik lees alleen fantasie boeken. Verder... uhm, een donker grijze Eastpak, omdat de jongen in mij zo langzamerhand naar boven komt. En het leek mij opzich wel handig, zo'n tas. Dan nog heel veel spulletjes van IKEA, want mijn kamer is nog niet volmaakt. Omdat ik mijn Art prints heb ontvangen (www.society6.com new f

Over ander half uur moet ik werken, voor 7 uur. Beter gezegd; van drie tot tien staan. Dat vergt eigenlijk best veel kracht, terwijl je ondertussen vriendelijk moet blijven tegen klanten... en collega's. Dat is niet heel lastig, omdat je altijd nog de veilige plek in je hoofd hebt waar je ze alle woorden noemt die nooit hardop gezegd zouden kunnen worden. Ondertussen probeer ik ervoor te zorgen dat mijn blik mij niet verraad. Want sinds ik werk, wat ik nu al een tijdje doe, ben ik erachter gekomen wat voor een afschuwelijke, egoïstische, gierige wezen wij, de mens, zijn. Als je werkt ben je voor die oude, chagrijnige stressende vrouwen een robot of een dreiging als ze samen met hun vriendje zijn. Ondertussen probeer jij te blijven lachen en vooral op hen te focussen en niet op hun partners, die meestal veel vriendelijker zijn... omdat je geen boze blikken wil en zuchtende vrouwen, want daar word je echt niet blij van. Ook denken mensen dat ze heel veel indruk op je maken als ze zog

Ziek zijn is helemaal niet leuk. Nee wacht, ziek zijn is leuk als je schoolziek bent en je een veel te lange dag mist met helemaal geen leuke vakken, maar ziek zijn is helemaal niet meer leuk als er geen einde meer aankomt en op je benen staan voelt alsof je 6 Werkman-trappen bent opgelopen. Ik werd 5 december, in de avond, ziek. Nou, ja 'ziek'... erg verkouden, dat vrijdag misschien niet zo'n succes zou worden op school. Dus besloot ik maar in bed te blijven liggen. Zaterdag was ik weer beter en kon ik aan het werk, net zoals zondag. Maar maandagochtend werd ik wakker... ver-sch-rik-ke-lijk misselijk en geen kracht, dus viel ik terug in mijn bed. Probeerde een Stepsil tegen de krabbende keelpijn, maar dat kwam er gewoon weer uit. En daar begon de ellende. Ik kon niks meer binnen houden. Een banaan... bluuugh. Thee... kwam eruit. Geraspte appel... kwam eruit voordat ik het nog maar had doorgeslikt. De geur van eten zorgde er voor dat mijn maag omdraaide en be

Wat is het waard om een 'artikel' over te schrijven, denk ik. Ik zou maar al te graag willen zeuren over de toekomst, zoals al mijn andere stukjes. Of ik zou willen schrijven over mijn zus die ligt te stinken in mijn heerlijke driepersoonsbed met kerstverlichting, maar dat is ook niet boeiend genoeg. Overigens kan ik ook een heel stuk vol schrijven over mijn tripje naar London dat in 2014 gaat plaats vinden en waar ik mij eerder zorgen om maak dan dat ik er heel veel zin in heb, omdat ik er eigenlijk met een miljoen naar toe wil... en dat wordt lastig zonder de pinpas/creditcard van mijn ouders en de hoge valuta van de Britse pond. Ik kan ook de titel van mijn blog waarmaken, Loslippig en vervelende types gaan afkatten... en op dit moment heb ik daar ook wel zin in. We weten allemaal dat we alleen een hekel kunnen hebben aan mensen die we niet begrijpen. De types die geen liefde kennen en de types die geen types kennen. De types die geen boeken lezen en de mensen die hun

Ik val constant voor mensen die ik niet ken, maar die ik zie. Ik geniet van mooie mensen, net zo goed bij vrouwen (niet meisjes), als bij jongens. Sommige mensen wil ik niet kennen, omdat ik eigenlijk weet dat ze van binnen saai, verstikkend en te verschillend zijn, maar ik wil ze zien en ik wil ze bewonderen, voor even. Soms geniet ik van de stem van iemand, gewoon iemand die praat en de mij opzuigt met de klanktonen van zijn stem. Vooral als die zacht is, maar tegelijkertijd toch fel. Soms geniet ik van een beroemd persoon, dat ik vergeet dat ik ze helemaal niet vast kan houden, maar dat maakt mij niet uit. Ik hou van zien, horen en begrijpen. Aan aanraken en ruiken heb ik helemaal niet zo'n behoefte, want die zijn meestal teleurstellend, of gewoon niet verrassend. Ik wil veel liever naar iemand kijken en bedenken hoe diegene zou leven; praten of bewegen. Ik hou ervan om mensen, vooral knappe mensen, te bestuderen en mij af te vragen of ik ze ooit weer tegenkom en of ik ze dan

Af en toe word ik met mijn neus op de feiten gedrukt, ik word ouder. Dat klinkt ongelooflijk 'dertiger', maar ik maak mij op dit moment nog geen zorgen om de rimpels rond mijn ogen en mondhoeken. Waar ik mij wél zorgen om maak is dat ik ouder word, als tiener. Mijn middelbare schoolcarrière komt aan zijn einde en het 'nieuwe' leven staat voor de deur. De vragen met 'Waar ben je goed in?' en 'Wat vind je nou leuk?' worden prioriteit, naast het behalen van een diploma. Maar wat nou als ik helemaal niet weet waar ik goed in ben en als waar ik wel goed in ben, ik nou helemaal niet leuk vind? En eigenlijk niet kan, maar wel leuk vind. Pijnlijk. Je hebt van die mensen, in je omgeving... of juist helemaal niet in je omgeving, die zichzelf al ontwikkelt hebben door die vragen te beantwoorden. Terwijl ik hier, in mijn witte stoel, achter mijn laptop zit en een berichtje tik, maar helaas ben ik niet Jenna Hamilton, waarvan haar blog belangrijk is in de tv-serie,

Last night was mad en nu heb ik een eerste vrije dag in een lange tijd en dat benut ik door heerlijk de hele dag in mijn bed te blijven liggen en geen straaltje zonlicht (als dat er al is) binnen te laten. Zoals bij de meeste mensen die een kater hebben, werd ik wakker zonder hoofdpijn, maar met een omgedraaide maag en wilde ik het liefst roepen: 'Ik raak nooit meer alcohol aan.' terwijl er ergens achter in je hoofd ook iets schuilt van: 'Hm, het beste tegen alcohol is alcohol.' Zodat de alcoholist in mij lachend naar boven komt. Nu ben ik niet echt een fanatieke drinker en ben ik ook niet elke zaterdagnacht (en andere dagen)  in de stad te vinden, maar ja... ik heb wel zo mijn principes: Go hard or go home. Dus I went hard en daarna home, want dat is het optimale uit je leven halen. En als ik terug denk aan wat ik in godsnaam allemaal door mijn keel gegoten heb.. word ik misselijk. Ik ben nog steeds niet het type dat gaat kotsen op het feest zelf of verschrikkelijke em

Ik kan er niet meer tegen... meisjes met krullend haar die geen idee hebben hoe ze er mee om moeten gaan, dus verander ik mijn klacht-en zeurblog in een beautyblog om dit allemaal even recht te zetten. Tips voor meisjes met krullend en golvend haar: Never ever ever ever kam het terwijl je haar droog is. Dus echt nooit. Dat is gewoon het domste wat je kan doen. Die 'klitten' die je krijgt, zijn gewoon je krullen die allemaal speels en wel door elkaar rollen, dat zijn geen klitten. En overigens is dat echt niks groots (klitten) als je het op een weegschaal zet tegen pluishaar, want laten we even real blijven... pluishaar weegt echt veel zwaarder. Klitten krijg je hoe dan ook... ook al heb ik nooit klitten, maar ik heb dan ook geen dik haar. Hoe dan ook, gewoon kammen als het nat is. Kammen als het nat is moet eigenlijk voorzichtig, omdat nat haar veel breekbaarder is dan droog haar, maar ik kam het altijd op de kop en zonder medelijden. Na het kammen en beetje serum erin en hopp

Ik kan mezelf vanaf nu officieel slim noemen. Niet omdat ik eigenlijk bezig zou moeten zijn met school, want nee niet op die manier slim. Ik heb zojuist dure kwasten bij een site afgewezen om ze vervolgens te kopen voor 2.80,- euro free shipping (3,77 dollar) ipv van 13.95 plus 3.95,- verzendkosten. Daarnaast heb ik voor een keer in mijn leven mijn geliefde bol.com afgewezen en heb ik mijn liefde van mijn leven De Stad van Verloren Zielen, besteld op bruno.nl, waardoor ik ook verzendkosten vrij ben en achteraf kan betalen wat betekent dat de 25 euro die ik eerst naar PayPal had gestort, dan weer teruggestort is op mijn eigen rekeningnummer en dat dus meteen kan afhandelen. Plus dat ik vandaag een rokje heb gekocht dat ik eigenlijk voor 30 euro wilde bestellen op topshop.com, maar heb zien liggen in de winkel voor 15 pond (17 euro), waardoor ik daar weer bespaar. En nu heb ik dus nog genoeg over om mijn River Island slip ons croco-print schoenen te betalen. En nee ik heb geen nieuwe sch

Would the 9 year old you, be proud of who you are now? Vast niet. Toen ik negen was ik gedisciplineerd en vrolijk. Ik turnde volgens mij 10 uur per week, met plezier. Ik zat in groep 5/6, wat betekent dat ik bij juf Francis of Babs in de klas zat. Dat waren mijn twee lievelingsjuffen. Ik denk dat de negen jaar oude ik mij niet zou herkennen en niet zou begrijpen, maar dat zou ook niet best zijn. De twaalf a dertien jarige ik zou ook niet trots zijn op wie ik nu ben. In de eerste klas was ik zogenaamd rebels, not. Ik kan er nu nog steeds niet over uit dat iedereen zo bizar en overdreven gereageerd heeft op het onschuldige gedrag van een brugger. Ik haalde hoge cijfers en spijbelde ook niet, dus ik zie niet eens het probleem? Ik was gewoon te brutaal voor een brugger. Well, meet the new generation. En omdat ze op school zo heftig reageerde dacht mijn moeder meteen dat ik alle winkels leeg stol en in een of andere meidenbende zat die iedereen bedreigde. Nou, nee lieve moeder

Ik heb witte hoge en zwarte lage All Stars, bordeaux en grijze Vans. Dr Martens (zwart) en Creepers (zwart), Waterschoentjes. Zes paar zwarte hakken (wel allemaal andere stijlen zoals boots, pumps en sandalen). Twee paar gympen, waarvan 1 paar alle kleuren en de andere serieuze hardloopschoenen in het zwart met roze. Timberlands (die ik ondertussen aan Selina gedokt heb, net zoals mijn twee paar Indianenschoentjes en grijze winterboots met bond). Neppe Clarks uit Parijs. Nieuwe Panterprint schoentjes, want dat is helemaal in. En ik weet dat ik iets vergeet, behalve slippers en sandalen, want die tellen niet mee. En het is niet eens zoveel, vergeleken sommige mensen, maar het is wel veel als je bedenkt dat ik de helft van deze schoenen (bordeaux vans, kleurrijke sneakers, panterprintschoentjes en witte all stars) alleen vind kunnen met een helemaal zwarte outfit. Nou komt het goed uit dat ik het liefst All Black draag, maar ja. De perfecte zwarte skinny jean ligt nog steeds niet in mij

Studiekeuze, studiekeuze, studiekeuze... Wat zal ik eens gaan doen? Voeding en diëtiek was het laatste jaar het idee, omdat journalistiek (wat 2 jaar geleden en de rest van mijn leven, vast stond als dé studie voor mij) het niet helemaal meer is, want nieuwsgierig ben ik niet. Maar eten en ik? Ik lig nu in mijn bed met een half aangebroken paprika chips zak, een halve reep hazelnoot chocolade, een sesam cracker met kaas en peper en twee plakjes cake. En ja, ik schaam me er voor, vooral omdat de sesam cracker met kaas en peper eigenlijk de lekkerste was van het rijtje (hij is nu op). Maar ja ik citeer: ''Voeding en Diëtetiek past bij jou als je: * een ‘ foodie ’ bent en dus alles over voeding en voedsel wilt weten; * interesse hebt in mensen; * inlevingsvermogen hebt; * het belang ziet van een gezonde leefstijl; * oog hebt voor details; * ondernemend bent.'' Nou, dat lijkt me dus niet echt voor mij weggelegd. Ik wil niet veel dingen over eten weten, alleen o

Ik leef, zoals eens in een periode gebeurt, weer in een vreemde wereld die niet werkelijkheid is. Zolang ik dat nog niet besef is dat helemaal niet erg. Maar vandaag of morgen komt het écht aan dat dat niet de wereld is waarin ik leef en ben ik eventjes echt niet te genieten. Op dit moment ben ik, werkelijk waard, verliefd op Jace. Hoofdrolspeler van de Mortal Instrument. Film of boek, maakt niet uit... Ik ben helemaal weg van hem. En ik ben zo verdrietig dat hij niet echt bestaat (want dat was al wel binnen gekomen), maar stiekem verwacht ik nu wel dat er opeens uit het niets een of andere gelijkwaardige jongen uit de lucht komt vallen (letterlijk natuurlijk hè... want Engelen doen dat) die zo'n zelfde fantasievol beroep heeft en ik als een blok voor val (niet letterlijk). Ja, ik heb nog steeds een vriendje... maar hij is heel gewoon, dus mag ik dromen. Vind hem ook nog steeds leuk hoor, maar ik kan verliefd zijn op heel veel fantasiepersonen en 1 echt persoon tegelijkertijd, denk

Max heeft een relatie met twee meisjes en beweert zelf bi te zijn. Ik zei het toch; interessant. Oke MacStore en nee niet McDonalds dikzakken, Mac cosmetics, ug liefde. Ik heb deze zomervakantie een band met Mac opgebouwd en ik trap er zo hard in, want dan ga ik weer naar Douglas en dan zie ik prachtige oogschaduw die ik moet hebben (21 euro) terwijl ik niet echt een oogschaduw drager ben, want dat staat mij niet. Anyways, dan val ik in de liefde en dan wil ik al mijn geld spenderen omdat die homo (niet lelijk bedoeld, maar die man is gewoon homo en ik kan hem alleen als homo beschrijven of zwarte man) mij dan al heeft opgemaakt en mij verteld dat onze huiden 'gelijk zijn en zo zacht en prachtig met een fijne tint' en dan denk ik: Oh my god hou kan ik deze man nou teleurstellen door hem te laten weten dat ik echt te arm ben en dat ik eigenlijk minimaal verstand heb van make-up, ook al heb ik mij net voorgedaan als expert. Anyways, dan kom ik daar voor een concealer omdat mij

Ik heb een jongen in mijn klas die ik uiterst interressant vind. Niet op seksueel of emotioneel gebied, maar echt rationeel. Hij is namelijk verschrikkelijk irritant. Zodra hij zijn mond opentrekt hoor je mensen zuchten en lachen omdat hij gewoon zo vervelend is én dat is precies waarom ik hem interessant vind. Ik mag hem gewoon omdat iedereen gek van hem wordt. En dan zitten er drie vervelende meisjes achter mij die meteen beginnen te zuchten, maar ja uit zijn mond komt tenminste nog wat zinnigs. Dus ik heb een soort waardering voor hem gekregen omdat verder niemand dat doet. En zodra hij begint te praten dat bijvoorbeeld 666 niet echt een duivelsteken is, maar van een of andere koning uit het midden-oosten, luister ik liever naar die rare kennis. Maar zodra iedereen begint te zuchten en te sissen dat hij zijn kop moet houden, begint hij te lachen en zegt hij 'Oké oke, ik houd al op.' Fijn dat hij zijn eigen kwaliteiten en minpunten ook erkent. Dus ik zat daar in de les te b

Dus, mijn zus is afgelopen maandag uit huis gegaan en verhuist naar Diemen-Zuid. Ja, bij lange Frans en Baas B. Anyways, ik vond dat eerst heel leuk en aardig omdat ik dan haar kamer kreeg, maar nu het dichterbij komt schijt ik hem duizenden kleuren. Ik ben al bang in mijn eigen kamer, dus laat staan daar alleen, voor mezelf de hele bovenste verdieping. Oh my. Plus dat ik nu pas besef hoeveel ik met Selina deelde... zoals haar kleding en make-up, maar ook dingen zoals een stijltang en ja toevallig net sinds ze weg is voel ik een enorme drang om mijn haar weer eens te stijlen (ik ben te arm om zelf een stijltang te kopen). Na de dinsdag kwam de maandag, o nee andersom... en toen begon ik met verven (gewoon wit natuurlijk en ja zat serieus nog te denken over zwart). Ik heb nu dit enooorme bed dat altijd in mijn vaders huis stond en 180 bij 200 cm is en dus veel te groot voor mij alleen. Oh, ik ben gewoon bang, waarom ben ik zo een schijterd?!?!?!? Is er een cursus om hierover heen te ko

De enige reden dat ik het jammer vind dat ik geen white-white girl ben is omdat ik dan, en met white white bedoel ik ook echt WhITe haar, snapje... van dat pigmentloze haar zonder kleur tot aan je schouderbladen.. want als ik dat had dan zou ik mijn haar paars, roze of turquoise verven. Ik heb gewoon op dit moment een girlcrush op van die meisjes (en dan bedoel ik niet de emo's die bij mij op school zitten maar de awesome kids) die dus van dat strohaar hebben en het dan maar besluiten te verven, oh myyyy god. Amazing. Helaas... ben ik gezegend met krullen en zoveel pigment dat ik er vitamineD pillen voor moet slikken. Dus daardoor kan ik nu dus niet meedoen met deze bipolare fase want als je bruin bent is dat echt een no-go, sorry not sorry. Eigenlijk best tegen mijn principes in dat ik nu een kleur in mijn leven wil (haarkleur maar oke), want ik ben dus zo into grijs, zwart en wit... en nu voor we allemaal gaan roepen: ja maar Dorise jij bent ook een rare emo. Uh, geen kleuren

Ik denk altijd dat er maar 1 iemand mijn blog leest, en dat ben ik zelf dan, maar dan zie ik mijn pageviews en dan denk ik oh ja ik ben fucking populair. Grapje. Ever noticed that times flies like a uhm vlieg. Met sommige dingen gaat de tijd echt zo zooo sloom als ik bijvoorbeeld aan het werk ben en hoe leuk het ook is hoor, maar de tijd lijkt gewoon echt zo minimaal vooruit te gaan. Maar als je dan thuis komt en je kijkt terug op je dag denk ik altijd weer van oh, dat ging nog best snel. Maar als je op een geheel kijkt, zoals een week of een maand lijkt het echt voorbij gevlogen te zijn voordat je er bij stil kan staan. Zoals nu, deze vakantie is al bijna over en ik heb nog vier dagen om er het beste uit te halen min 2 dagen werken waardoor er dus 2 dagen overblijven. Fuck. En dan te bedenken dat We Can't Stop van Miley Cyrus al 9 weken uit is terwijl ik nog steeds het gevoel heb dat dat liedje vorige week is uitgekomen. En Adorn van Miguel was vorig jaar de happening. Vorig ja

Ik zit hier 'fresh out the shower' onder mijn dekens met mijn lenzen verruild voor mijn bril en het nieuwe superextreme country nummer Wildfire van John Mayer op de achtergrond terwijl ik inspiratie probeer op te doen voor wat ik godsnaam kan schrijven. Er spookt van alles door mijn hoofd, maar ik vraag mij af of dat wel geschikt is voor mijn blog. En nu ik zo aan het schrijven ben heb ik het gevoel dat er ieder moment wel wat te binnen kan schieten waardoor deze witte pagina nog een beetje wordt opgevuld. En ja... Watpadd.com, ik weet niet of jullie dat kennen maar voor de creatieve ruimdekende in een tweede wereld levende fantasievolle mensen zoals ik mezelf graag zou willen omschrijven, is dat een geschikte site om je verhalen te ontwikkelen en publiseren. Toen ik achter het bestaan van de site kwam heb ik mezelf natuurlijk meteen aangemeld en heb ik een van mijn vele documenten met een verhaal gepubliseerd en ik ga lekker niet vertellen hoe je dat verhaal kan vinden. Ik was

Is het je ooit opgevallen dat iedereen een type probeert te zijn? Zoals Mean Girls al aangaf probeert iedereen bij een bepaalde groep te horen. Misschien niet zo precies in hokjes als de Cool Asians, Unfriendly Black Hotties en de  Desperate Wannabes. Vroeger waren er misschien Mean Girls die zich onderscheidden van de rest of de coolere kids, maar ik bedoel op heel ander vlak. In kledingstijl en dat soort dingen dringt iedereen zich op naar een bepaalde stijl, waarvan we stuk voor stuk allemaal denken dat die helemaal van ons zelf komt.  Zo heb je misschien de Cool Asians met de lame ass indo girls die zich stuk voor stuk allemaal hetzelfde gedragen als de andere indo's/molukkers (geen onderscheid hou op hoor, hoe oud ben je 12? Je weet niks!!!!!!!) Ja ik ben fel tegen het onderscheid van molukkers en indo's als het komt van de 8 tot 15 jarige in het noorden van Nederland die zogenaamd molukkers zijn en dus indo's haten... Ja want jij hebt kei hard gevochten en jij hebt h

Deze week is de ergernis: de toekomst en het verleden. Tegenwoordig lijkt iedereen constant maar te herhalen hoe het verleden niet uitmaakt, dat je alleen moet kijken naar de toekomst en dat soort dingen. Ik ben daar zo mee oneens. Niks is belangrijker dan wat geweest is, ook al is het geweest. Dat is waarom je hier staat en waarom je bent zoals je bent. Als je wat geweest is wilt vergeten of verzwijgen, wil je vergeten wie je bent of wie je hoort te zijn. Ik zie gewoon niet in waarom mensen niet zouden willen praten of wat er is gebeurd, waarom ze dat niet willen delen en waarom ze het simpelweg willen vergeten. Ik hoor echt dagelijks van ''Nee, dat doet er niet meer toe, dat is geweest en daar kan je ook niks meer aan veranderen. Het gaat nu om nu.'' En het enige wat er dan door mijn hoofd spookt is Dat Is Geen Excuus. Omdat het toevallig geweest is en nu het heden is, betekent niet dat een verleden vergeten of zelfs vergeven kan worden. Misschien ben ik zo pro-pas

Er is deze quote uit The Perks of Being a Wallflower dat zegt, “I think that if I ever have kids, and they are upset, I won't tell them that people are starving in China or anything like that because it wouldn't change the fact that they were upset. And even if somebody else has it much worse, that doesn't really change the fact that you have what you have.” Ik word bijna spatisch van de manier hoe ik daar volledig achter sta. Dit is gewoon precies wat ik bedoel, waar ik op mijn vijftiende mijn hele denkwijze omheen leerde creeeren. Het begon allemaal goed, juist en prima. Tot je op een punt in je leven komt waar je beseft dat je alles hebt, tot je beseft dat het enige wat mist de manier van denken is. Je leert dat het enige wat er nou eigenlijk toedoet Liefde voor andere, maar vooral voor jezelf is. Ik denk niet dat ik dat hoofdstuk, of moet ik zeggen die hoofdstukken, al afgerond heb, maar ik denk dat ik dat over dertig jaar nog niet heb.  Ik heb mijn dieptepunt g

Toch maar weer beginnen aan een blog op blogspot ook al heeft het mij de vorige keer zo in de steek gelaten. Waar ik over ga schrijven? Geen idee. Door mijn hoofd spookt vrij weinig. Bijna jarig? Oh. Best frustrerend als zulke dingen je eigenlijk allemaal vrij weinig interesseren. En ja, ik moet er even op in gaan want alleen maar met mezelf bezig ben ik dus ook niet. Ik vind het onwijs jammer dat ik mij niet meer constant bezig houd met eten en bewegen en zou het wel willen oppakken, maar aan de andere kant bevalt mij dit niksleven mij wel. Persoonlijk denk ik dat ik het best ver zou kunnen schoppen met wat oninteresse, irritatie en geld (en wanneer ieman belangrijk tegen mij praat ik opeens doe alsof het allemaal wel wat waard is). Maar laten we even eerlijk blijven, wat hebben we nou eigenlijk en het voorplannen en bezighouden met dat ene wat je leven helemaal overneemt ook al maakt het je misschien wel gelukkig. Wat is geluk? Ik zou geluk naar beneden kunnen halen met een aantal go