LOSLIPPIG

Ik ben een nationalist, niet alleen tijdens het wk, maar ook gewoon in het dagelijks leven. Ik voel namelijk altijd de enorme drang om voor Nederland op te komen. De meeste Nederlanders hebben eigenlijk altijd wat te klagen. Nu, in deze tijd vol rampspoed en ongein, vinden we allemaal wat. Voor derde generatie buitenlanders aka Nederlanders met een bruin getinte huid, bruine ogen en donker haar willen heel graag laten weten dat het land waar ze in wonen (maar wat niet hun land is, zogenaamd) niks goed kan doen. Er is een vliegtuig neergehaald-neergeschoten en al het mismaakte dat de mensheid kan veroorzaken, en dat komt op het nieuws. Extra attentie omdat er 195 Nederlanders in dat specifieke vliegtuig zaten. Nederland is in shock, want zulke dingen gebeuren normaal gesproken niet. Laat staan een crash van een vliegtuig of een oorlog etc. zulke dingen gebeuren alleen aan de andere kant van de wereld, wanneer geen enkele Nederlander er werkelijk wat mee te maken heeft. 't Is tenslo

Ik schreef laatst een zinnetje over het One-Of-A-Kind zijnde, en dat natuurlijk iedereen dat wil bereiken. Ik denk dat ik daar op terug moet komen. Omdat ik zelf nou het 'groots en meeslepende leven'-type ben, wil dat natuurlijk niet zeggen dat zoiets voor iedereen geldt. Ik ken genoeg mensen, meer zelfs, die blijer worden van een huisje-boompje-beestje bestaan, al zie ik dat zelf als het meest afschuwelijkste bestaan. Er komt vast een tijd dat ik verlang naar een plek onder de zon, met een man, twee kinderen, een kat en een tuintje, maar op dit moment zie ik dat niet zo snel gebeuren. Dit komt omdat ik die grote drang heb om bijzonder te zijn, anders en interessant... en eerlijk gezegd dacht ik altijd dat iedereen die drang voelde. Natuurlijk is dat niet zo. Als je om je heen kijkt zie je altijd mensen in dezelfde kleding, maar ook met andere dingen geldt dit: zo vormen ze altijd groepen in de politiek, stijl etc. Groepen worden altijd gevormd om samen hetzelfde te zijn. Dat

Ik weet niet of ik uitgeput ben, maar werkwoorden vervoegen is heel erg moeilijk vandaag. Ik ben vandaag geland op Duitse en Nederlandse bodem, na Bulgarije te hebben verlaten. And yes I loved it. Niet alleen heb ik mezelf leren kennen, want blijkbaar ben ik zo super pro in vrienden-maken. Nu heb ik namelijk kennissen in Ukraine, Denemarken, Belgie en verspreid over Nederland. Trots. Toch niet zo'n loner als ik mezelf vaak omschrijf. Ik vond het in ieder geval heel erg leuk en soms hoop ik maar dat het leven altijd zo zou kunnen zijn. Zonnen, eten en uitgaan. Klinkt leeg en anoniem en toch zo intens, denk je niet? Het zonnestrand klinkt alleen al lekker zomers, maar het is dus ook echt wel heel erg cheap en mens-vriendelijk, ondanks spannende verhalen over corruptie, hoeren en pimps. Als meisje merk je daar misschien minder van, want iedereen wil alleen maar je voeten kussen en je gratis drank geven... en tja, laat ik nou net daarvoor overgevlogen zijn. Ben wel echt in shock doo