LOSLIPPIG

Afgelopen weken ging het dus niet zo goed met mij. Ik was verschrikkelijk gedemotiveerd en lag het liefst in bed en was volledig verloren. Dit is niet iets heel erg schokkend, want dit gebeurt zo'n één keer in de drie maanden. Dan heb ik een 'terugval', is alles teveel gevraagd ik loop ik echt even op het randje van alle emoties en geen emoties meer. Ik weet niet of jij je ooit verloren hebt gevoeld? Dat je naar de klok kijkt, maar niet begrijpt wat het betekent. Dat namen je niks zeggen en dat een leeg gevoel je van binnen opvreet, terwijl je hoofd overuren draait opzoek naar de oorzaak, maar het in geen enkel laatje kan vinden. Ik was er serieus over na aan het denken om te stoppen met mijn studie en mij te storten op alles waar ik mij nog nooit of 'gestort' heb. Nu gaat dat niet helemaal door, omdat mijn cijfers goed zijn (laagste een 6.0 hoogste een 10 -ja, een tien-). Al moet ik zeggen dat dat de twijfels over mijn studie niet afneemt. Desondanks, ga ik van

Je hebt mensen die constant naar de moraal streven. Die dus alles doen wat in een samenleving als correct gezien wordt, voor zichzelf en anderen. Dat doet mij denken aan een keer dat ik bij de supermarkt stond en iemand naast mij begon te schreeuwen dat een man wat jatte. Een blikje bier met een waarde van tachtig cent, had die man onder zijn arm gestopt. En toen de vrouw begon te gillen over wat dus 'absoluut niet mocht' ging die man toch afrekenen. Ik zag dit alles ietsje anders: die man stond gewoon in de rij om zijn blik af te rekenen. De vrouw maakte zich weer eens verschrikkelijk druk om niks. En vooral, vooroordelen werden hier om de oren geslingerd, want ja, hij zag eruit als een al-een-tijdje-niet-gedouchte-type man. En daar komt nog bovenop dat ik alleen maar kon denken, gun die man toch zijn biertje. Tuurlijk, het is niet goed of tenminste niet zoals het hoort. Maar als ik dan echt kritisch moet gaan doen, wat is wel zoals het hoort? De systemen zijn ook maar bedac

1.  I could still feel his lips. De iron taste and the orange color of blended blood. His eyes were brown as old golden My nails under his skin  and my eyes saw the darkness,  Kitten.  I felt the passion in the color and the taste and the feeling of blood that darkness showed.  We were so afraid it hurt our ribs my nerves anemic caused by thoughts  of losing everything but him I needed to get rid of the atmosphere  a wild cat can find in a cage Passion, freedom, all we could want but love, love is not yet needed.  2. Knisperend in mijn gedachtes als snijdend bliksem door mijn ademloze lichaam Doorzichtige tranen vullen gesloten ogen en de lippen smal van het zout.  Gouden krullen bevrijden zich van het brein en het zonlicht kleurt ze zilver zacht.  Wilde bloemen groeien in een tuin gevormd door de grijze sfeer van herfst De schemering zat vol met liefde

Altijd nadat ik een feestje geef krijg ik een hekel aan mensen. Twee jaar geleden kreeg ik een hekel aan iedereen en sprak ik twee maanden lang liever niemand. Vorig jaar kreeg ik een hekel aan iedereen die verhalen bedacht: gewoon compleet bullshit vertellers. Van die familie-tragedies waar één, ik niet in geïnteresseerd ben en twee: je beter voor je kan houden. Dus als het überhaupt van belang was, zoals je beweerd met een zachte stem en pruilmondje... dan pakte je dat anders aan. Na mijn Halloween-feestje afgelopen vrijdag heb ik enorme hekel gekregen aan hipsters. Al ben ik bang dat ze hipsters genoemd willen worden, dus moet ik een nieuw woord verzinnen. Uit het niets kwamen er vijf hipster-jongens binnenstormen die ik normaal voor mijn werk zie skaten. Ik kende ze niet, maar toch voelde ze zich uitgenodigd. Eentje begint in mijn huis te roken en gaat door terwijl ik in zijn oor schreeuw dat dat dus niet de bedoeling is. Tips to be liked by me: 1. luister naar mij, meteen. Om

Gister was mijn laatste concert van 2014 en het laatste concert dat dit moment op de planning staat. Snik. Ik ben zo ziek dat ik een wandelende keelpijn ben met kramp in elk ledemaat en daardoor heb ik serieus een uurtje geprobeerd mijn ticket voor Ed Sheeran te verkopen. Gelukkig waren en verschillende complicaties waardoor dat niet gemakkelijk ging en ik geen keus had. Ik moest mee. Thank freaking God, voor al die verdomde complicaties. Ed was als een goede drugs trip en zoveel meer. Zijn muziek is zo intents dat je dat soms niet eens door hebt. Hij wil dat je schreeuw met 'I am just drunk again!' wat echt een 2e nummer was, dus vanaf dat moment kon ik niet meer iets zeggen zonder daarna in hoesten uit te barsten. 'Give me love' en 'Bloodstream' zijn ook zo krachtig, dat je vervolgens half hoestend, een stijve nek, met kippenvel, tranen in je ogen en geluk richting Ed kijkt. Bij Tenerife bijvoorbeeld, (een rustig liedje, voor de mensen die hem niet zo kennen