Ed is like this fucking good trip.
Gister was mijn laatste concert van 2014 en het laatste concert dat dit moment op de planning staat. Snik. Ik ben zo ziek dat ik een wandelende keelpijn ben met kramp in elk ledemaat en daardoor heb ik serieus een uurtje geprobeerd mijn ticket voor Ed Sheeran te verkopen. Gelukkig waren en verschillende complicaties waardoor dat niet gemakkelijk ging en ik geen keus had. Ik moest mee.
Thank freaking God, voor al die verdomde complicaties. Ed was als een goede drugs trip en zoveel meer. Zijn muziek is zo intents dat je dat soms niet eens door hebt. Hij wil dat je schreeuw met 'I am just drunk again!' wat echt een 2e nummer was, dus vanaf dat moment kon ik niet meer iets zeggen zonder daarna in hoesten uit te barsten. 'Give me love' en 'Bloodstream' zijn ook zo krachtig, dat je vervolgens half hoestend, een stijve nek, met kippenvel, tranen in je ogen en geluk richting Ed kijkt. Bij Tenerife bijvoorbeeld, (een rustig liedje, voor de mensen die hem niet zo kennen), zingt het hele publiek zachtjes mee met (onbewust) hun handen op hun hart en blijft het doodstil als hij adempauzes neemt. Dit is zeer zeldzaam bij een concert. Dit is zeer zeldzaam in een ruimte met 17.000 mensen. Vervolgens is Ed Sheeran ook de liefste man die waarschijnlijk ooit het beroep artiest zou hebben. Dekend aan al die mensen die daar zitten, die door heel Nederland hebben gereisd. Hij laat even weten hoe tof hij dat vind. Vult mijn hart.
En hij staat daar, met twee microfoons en zoveel mogelijk gitaren als in de tourbus kunnen, helemaal in zijn eentje te jammen. En my god, wat een geluid. Hij slaat en doet op zijn gitaar en leeft zich helemaal uit. Je moet het publiek wel meekrijgen.
Ik was al eerder naar Ed Sheeran geweest op Pinkpop in de brandende hitte en lack aan water, dus toen was het op een andere manier intents, maar ook geweldig. This man never lets someone down.
Thank freaking God, voor al die verdomde complicaties. Ed was als een goede drugs trip en zoveel meer. Zijn muziek is zo intents dat je dat soms niet eens door hebt. Hij wil dat je schreeuw met 'I am just drunk again!' wat echt een 2e nummer was, dus vanaf dat moment kon ik niet meer iets zeggen zonder daarna in hoesten uit te barsten. 'Give me love' en 'Bloodstream' zijn ook zo krachtig, dat je vervolgens half hoestend, een stijve nek, met kippenvel, tranen in je ogen en geluk richting Ed kijkt. Bij Tenerife bijvoorbeeld, (een rustig liedje, voor de mensen die hem niet zo kennen), zingt het hele publiek zachtjes mee met (onbewust) hun handen op hun hart en blijft het doodstil als hij adempauzes neemt. Dit is zeer zeldzaam bij een concert. Dit is zeer zeldzaam in een ruimte met 17.000 mensen. Vervolgens is Ed Sheeran ook de liefste man die waarschijnlijk ooit het beroep artiest zou hebben. Dekend aan al die mensen die daar zitten, die door heel Nederland hebben gereisd. Hij laat even weten hoe tof hij dat vind. Vult mijn hart.
En hij staat daar, met twee microfoons en zoveel mogelijk gitaren als in de tourbus kunnen, helemaal in zijn eentje te jammen. En my god, wat een geluid. Hij slaat en doet op zijn gitaar en leeft zich helemaal uit. Je moet het publiek wel meekrijgen.
Ik was al eerder naar Ed Sheeran geweest op Pinkpop in de brandende hitte en lack aan water, dus toen was het op een andere manier intents, maar ook geweldig. This man never lets someone down.
Reacties
Een reactie posten