Examen-relaxation
Morgen beginnen de examens en ja, ook ik mag eraan geloven. De boeken liggen voor mijn neus, maar de barstende hoofdpijn (aka. migraineaanval) zorgt ervoor dat het leren bijna ondraaglijk wordt.
Nu heb ik morgen kunst en ondanks dat ik weet dat ik het niet heel goed ga maken, denk ik wel dat ik de stof in mijn hoofd heb... Ik kan je alleen niet vertellen wat het ritmeschema is van een nummer, omdat ik geen verstand heb van muziek. Maar dat is ook iets wat je in de praktijk moet leren hè? Dus, I'm fucked.
Ik ben vrijdag begonnen met leren, want ik dacht dat dat normaal was. En zo leerde ik dan vier uurtjes op een dag, terwijl ik later op facebook hoorde dat je werkelijk hele dagen al in de meivakantie bezig had gemoeten. Ja, daar zakte de hoop al in mijn schoenen.
Nu ben ik in mijn 'party all night long'-fase en kan ik gewoon niet wachten tot deze week voorbij vliegt. En natuurlijk hoop ik dat ik het ook goed maak, zodat ik ook een reden heb om te feesten. Toch heb ik nog geen kennis gemaakt met het bekende fenomeen 'examenstress'. Misschien ben ik daar te Gronings voor, je weet wel, te nuchter. Of misschien maakt het me werkelijk allemaal zo weinig uit dat stress niet eens in mijn woordenboek te vinden is.
Dit omdat ik mijn toekomst niet heb uitgestippeld. De periode na de examen is een vage vlek in mijn leven, terwijl ik normaal ben van het vooruit plannen, maar als ik eenmaal te lang denk over dingen haak ik af... en dat geldt dus ook voor mijn toekomst.
Nu kan ik niet zeggen of de grote-wereld die helemaal voor mij is mijn angst aanjaagt of juist dat die grote-wereld helemaal niet zo is als ik verwacht had.
Nu moet ik daar niet aan denken, want dat zijn problemen voor na het examen. Nu maar hopen dat ik plots een geniale ingeving krijg, morgen rond een uur of tien, als ze aan mij vragen wat nou kenmerkend is voor een bepaalde muziekstijl.
Nu heb ik morgen kunst en ondanks dat ik weet dat ik het niet heel goed ga maken, denk ik wel dat ik de stof in mijn hoofd heb... Ik kan je alleen niet vertellen wat het ritmeschema is van een nummer, omdat ik geen verstand heb van muziek. Maar dat is ook iets wat je in de praktijk moet leren hè? Dus, I'm fucked.
Ik ben vrijdag begonnen met leren, want ik dacht dat dat normaal was. En zo leerde ik dan vier uurtjes op een dag, terwijl ik later op facebook hoorde dat je werkelijk hele dagen al in de meivakantie bezig had gemoeten. Ja, daar zakte de hoop al in mijn schoenen.
Nu ben ik in mijn 'party all night long'-fase en kan ik gewoon niet wachten tot deze week voorbij vliegt. En natuurlijk hoop ik dat ik het ook goed maak, zodat ik ook een reden heb om te feesten. Toch heb ik nog geen kennis gemaakt met het bekende fenomeen 'examenstress'. Misschien ben ik daar te Gronings voor, je weet wel, te nuchter. Of misschien maakt het me werkelijk allemaal zo weinig uit dat stress niet eens in mijn woordenboek te vinden is.
Dit omdat ik mijn toekomst niet heb uitgestippeld. De periode na de examen is een vage vlek in mijn leven, terwijl ik normaal ben van het vooruit plannen, maar als ik eenmaal te lang denk over dingen haak ik af... en dat geldt dus ook voor mijn toekomst.
Nu kan ik niet zeggen of de grote-wereld die helemaal voor mij is mijn angst aanjaagt of juist dat die grote-wereld helemaal niet zo is als ik verwacht had.
Nu moet ik daar niet aan denken, want dat zijn problemen voor na het examen. Nu maar hopen dat ik plots een geniale ingeving krijg, morgen rond een uur of tien, als ze aan mij vragen wat nou kenmerkend is voor een bepaalde muziekstijl.
Reacties
Een reactie posten