Een kieskeurige aandachtshoer en privacy issues
Ben ik een aandachtshoer met keuzestress? Ik dacht, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, ondanks dit al een issue is dat is meerdere malen heb beschreven am I still not over it.
Desondanks ik nooit in mijn gezicht een slet genoemd word (misschien weten de meesten nu langzamerhand dat mij uitschelden je betaald gezet word in een blogpost), krijg ik af en toe heel wat seksistische opmerkingen naar mijn kop geslingerd van mannen en vrouwen dat onbewust en soms zelf met goede bedoelingen gedeeld worden.
Kijk, in begrijp dat ik een van de modernste meisjes ben die je ooit gaat tegen komen en alles waar ik voor sta (niet wat ik altijd ben) kenmerkend is voor de zelfverzekerde, opgeleide, zelfstandige vrouw uit de 21ste eeuw. Dat betekent ook dat ik het helemaal niet erg vind om in bikini op de foto te gaan, waarbij ik echt wel begrijp dat mijn billen waarschijnlijk als eerste je aandacht trekken. Ik vind dat dan ook helemaal niet erg. Kijken mag altijd en ik hou van aandacht. Ik hou al van aandacht sinds ik net uit de baarmoeder floepte, en misschien zelfs daarvoor al.
"you like attention? how dare you. how dare anyone like being loved"
Voordat ik mezelf hier spontaan ga bestempelen als aandachtshoer, zijn er wel een paar kenmerken aan de aandacht waarvan ik hou. De aandacht moet van een heel klein select groepje komen, waar ik vrijwel 99 procent van de tijd al mee omga. Dus die jongen in de club wordt toch echt afgewezen als hij een drankje voor mij wil kopen, net zoals die oude viezerik... en alles daar tussen in, want ik ben nog steeds kieskeurig.
Nu denk jij, huh hoe kan een vrouw die vrijwel naakte foto's op het Internet plaats nou in godsnaam niet reageren op mijn DM's en kieskeurig zijn? Met liefde neem ik dus even de tijd om je dat uit te leggen: Sociale media zijn een online platform en niet een realistische plaats van bestaan. Ik voel geen hand op mijn billen als jij mij foto's liked of hoefde ook niet te kijken naar jou vieze glimlach. Ik ben dol op complimentjes in mijn DM's, maar ik ben nog doller met het feit dat ik ze allemaal kan negeren en ze kan lezen zonder ze te moeten accepteren, zodat ik na dat ene complimentje met rust gelaten word. Weet je nog dat Beyonce het zong: 'You can look at it, as long as you don't grab it'.
Nu heb ik zo ongeveer drie nieuwe baantjes (overtreffende trap type of person) waarvan ik weet dat mijn Instagram account gecheckt is/word. Hiervoor ben ik zelfs gewaarschuwd, omdat er veel geroddeld wordt binnen het bedrijf en het vrij heftige foto's zijn. 'Ja, dat kan je wel verwachten'. No, no, no. Get yo head out yo ass, het is 2016. Als ik ooit mijn eigen bedrijf ga beginnen (wat ik helemaal niet ga doen waarschijnlijk) neem ik iedereen aan met een pornoverleden, teveel tattoos en een geweldig CV, want dat laatste is uiteindelijk het enige wat er toe doet.
Ik ben mij er prima van bewust wat de invloed is van het grote boze Internet en dat alles wat je post noooooit meer verdwijnt, want nog altijd studeer ik Media Studies en word ik dood gegooid met privacy issues. Op dit moment ben ik een zwaar-verwesterd meisje dat simpelweg de luxepositie heeft om te weigeren om beperkt te worden door keuzes online. Daar ben ik mij van bewust. Maar als een bedrijf mij gaat 'slut shamen' doordat er bepaalde foto's op Instagram staan, moet ik daar toch helemaal niet willen werken?