LOSLIPPIG

Ben ik een aandachtshoer met keuzestress? Ik dacht, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, ondanks dit al een issue is dat is meerdere malen heb beschreven am I still not over it. Desondanks ik nooit in mijn gezicht een slet genoemd word (misschien weten de meesten nu langzamerhand dat mij uitschelden je betaald gezet word in een blogpost), krijg ik af en toe heel wat seksistische opmerkingen naar mijn kop geslingerd van mannen en vrouwen dat onbewust en soms zelf met goede bedoelingen gedeeld worden. Kijk, in begrijp dat ik een van de modernste meisjes ben die je ooit gaat tegen komen en alles waar ik voor sta (niet wat ik altijd ben) kenmerkend is voor de zelfverzekerde, opgeleide, zelfstandige vrouw uit de 21ste eeuw. Dat betekent ook dat ik het helemaal niet erg vind om in bikini op de foto te gaan, waarbij ik echt wel begrijp dat mijn billen waarschijnlijk als eerste je aandacht trekken. Ik vind dat dan ook helemaal niet erg. Kijken mag altijd en ik hou van aandac

Niet zo lang geleden stond ik weer eens op een donderdagavond in de Enzo. Het was veel te druk en ik had al meerdere malen bier over mij heen gekregen, dus echt gelukkig en vriendelijk was ik niet die avond. Na een tijdje stond er een groepje jongens van een jaar of twintig op een meter afstand. Eén jongen van die groep stond letterlijk constant te gorgelen en vervolgens op de grond te spugen. Ik keek hem aan mijn met mijn welbekende waarom-rot-je-niet-gewoon-op-blik, die blijkbaar werd geïnterpreteerd als ga-je-met-me-mee-naar-huis, want de rest van de avond ging het kleine vriendengroepje overal waar ik ging. Soms heb je per ongeluk elke keer oogcontact met een specifiek persoon, bijvoorbeeld de man tegenover je in de trein die net opkijkt als jij opkijkt, waardoor het vast lijkt alsof je al een halfuur naar zijn neus aan het staren bent... altijd jammer. Dit had ik dus met de gast die de hele tijd op de grond aan het spugen was. En ook al probeerde ik duidelijk te maken dat mijn

Misschien is die ook op jou Facebook wall voorbij gekomen, een post die vorige week iets te vaak gedeeld werd. I quote, "Hoe kan je niet begrijpen dat de jongen met wie je bezig bent boos op je word omdat je elk weekend wil uitgaan? En dan nog zeggen ' ik begrijp niet waarom hij boos word als ik uit wil gaan?' Ff serieus niemand wil een wijf die elk weekend dr kont staat te draaien in de club. Grow up." Je begrijpt wel dat ik hier op moét reageren. Eigenlijk zou ik zo'n tekst niet eens serieus moeten mogen nemen, maar het probleem is dat een meisje van mijn leeftijd dit post en rond de vijftig jongens hier mee in stemmen. Niemand wil een wijf dat elk weekend haar kont staat te draaien in een club, zeg jij, nou dat moet ik dan toch echt ontkrachten. Ik sta bijna elk weekend mijn kont te draaien in een club, want ik ben dol op alcohol en ik ben al helemaal dol op dansen. Nu moet ik zeggen dat toch nog veel te vaak een man of meerdere laten merken mij '

Ik zag een post op tumblr die ik even over ga typen. "Good statements for women to practice: - That's not funny - That's inappropriate  - Ok I don't care though  - Why are you telling me this? - No - That doesn't feel good - I'm going now - No thanks - That won't be necessary  - Bye - You interrupted me, I'm not finished talking - You're making me uncomfortable - Leave me alone  - Don't talk to me like that - You repeated my idea - You're in my space - No, I won't do that for you - I am aware of that"

Ik vond een stukje in een document dat ik ooit geschreven heb voor als ik ooit interessant genoeg ben om een biografie te schrijven. Iets wat ik zou aanraden aan iedereen (over jezelf schrijven, en anderen...). Zo heb ik in een week nadat ik achttien werd een stuk geschreven over mijn gemoedstoestand, en nu twee weken voor mijn negentiende verjaardag herken ik niet meer dan de helft terug in mezelf. Hieronder een stukje dat ik ooit geschreven en wat deel uitmaakt van een langer verslag, maar ik vond het opvallend en wel grappig om te delen. Dit is trouwens geschreven in januari:     Vijf jaar later leer ik pas de wijze les: ik ben zo overtuigend stabiel, dat zelfs mijn onstabiliteit afhangt van mijn stabiliteit. Ik ben mijn wilskracht en mijn persoonlijkheid, ik ben mijn dromen en mijn verlangen. Ik krijg altijd wat ik wil, zodra ik er om vraag. Ik besluit dingen, zelfs als je daar helemaal niet over besluiten kan. Uiteindelijk valt alles op zijn plek. Als het ge

"Waarom wordt er nooit gekeken in de Oosterse landen, terwijl daar ergere dingen gebeuren." "Waarom was er tijdens de aanslagen in Ankara geen mogelijkheid om je Facebook-profielfoto te veranderen in de kleur van de vlag." Ik zou je even met heel veel liefde uitleggen waarom, kids..., omdat we hier allemaal in een Westers land wonen en voornamelijk geïnteresseerd zijn in andere Westerse landen. Dat er vanochtend aanslagen zijn gepleegd in Brussel is groot nieuws omdat het ons buurland is. Hetzelfde geldt voor Parijs: omdat bijna iedereen in ons kikkerlandje er wel eens is geweest. De stad van de liefde wordt opeens overspoeld door chaos. Brussel, het hart van Europa wordt overspoeld door chaos. En nog het allerbelangrijkste detail, in onze Westerse landen is geen oorlog. Geen dagelijkse, directe oorlog waar inwoners mee in aanraking komen. Wij gaan gewoon verder als in het oosten een bommetje ontploft, omdat we daar nou eenmaal gewend aan zijn. Hoe fucking hard he

Om te beginnen, een gelukkig nieuwjaar iedereen. Ik herinner mij dat ik gister een halfuur na twaalven ergens geschreeuwd heb dat ik "ja, echt iedereen, iedereen van de hele wereld, het beste jaar ooit wens." Dat valt natuurlijk allemaal te relativeren. Ik wens iedereen zeker een geweldig nieuw jaar, vol met nieuwe kansen, maar ik wil mensen besparen op het beste jaar ooit. Stel je voor dat een kind van veertien nu al zijn of haar beste jaar ooit zal beleven. Dat zou verschrikkelijk hartverscheurend zijn.  Ik heb op dit moment energie voor tien, waarschijnlijk de side-effects van in bed belanden rond een uur of zes - zo gesloopt dat ik met make-up heb geslapen, en ew dat heb ik dus nog nooit eerder en is zeker niet voor herhaling vatbaar-, wakker worden rond een uur of twaalf, verder slapen van 2 tot 4 en vervolgens van 5 tot 9. Vandaar een post op deze verwaarloosde blog. Ik ben inmiddels al een uur aan het zoeken, scrollen en surfen tussen alle apps and websites voor