Brussel en de vergeten aanslagen ietsje verder weg

"Waarom wordt er nooit gekeken in de Oosterse landen, terwijl daar ergere dingen gebeuren." "Waarom was er tijdens de aanslagen in Ankara geen mogelijkheid om je Facebook-profielfoto te veranderen in de kleur van de vlag." Ik zou je even met heel veel liefde uitleggen waarom, kids..., omdat we hier allemaal in een Westers land wonen en voornamelijk geïnteresseerd zijn in andere Westerse landen. Dat er vanochtend aanslagen zijn gepleegd in Brussel is groot nieuws omdat het ons buurland is. Hetzelfde geldt voor Parijs: omdat bijna iedereen in ons kikkerlandje er wel eens is geweest. De stad van de liefde wordt opeens overspoeld door chaos. Brussel, het hart van Europa wordt overspoeld door chaos. En nog het allerbelangrijkste detail, in onze Westerse landen is geen oorlog. Geen dagelijkse, directe oorlog waar inwoners mee in aanraking komen. Wij gaan gewoon verder als in het oosten een bommetje ontploft, omdat we daar nou eenmaal gewend aan zijn. Hoe fucking hard het ook klinkt, en hoe scheef het ook is, maar ik begrijp het volledig. Ik herken mezelf erin. Ik vind de aanslagen in Brussel ook veel erger dan in Turkije, terwijl ze van vergelijkbaar niveau zijn. 

Weet je hoe dit heet, identificeren met..., zoals wij, inwoners van een westers land dat zijn shit together lijkt te hebben, doen met landen dat hetzelfde 'voelen'. Een aanslag in Brussel of Parijs zorgt ervoor dat je je opeens heel gemakkelijk een aanslag op Schiphol kan voorstellen, of het centraal station van een stad. 

Dit doet mij altijd denken aan toen ik als kind verplicht van mijn moeder naar het jeugdjournaal moest kijken. Dit was tijdens mijn jeugd, en dus ging het voornamelijk over de oorlog, verbonden met Al-Qaida, de Gazastrook etc. Dan zag je altijd de wereldbol en vloog de camera naar het land waar dit zich allemaal afspeelde. Ik hapte altijd opgelucht naar adem als de camera weer lekker over Europa heen vloog en alles zich ver genoeg afspeelde van mijn veilige thuishaven. Volgens mij is dit de kinderuitleg van waarom de populatie, en daarom de media, aanslagen om de hoek uitmelken, en aanslagen waarvoor de camera iets verder moet vliegen, nonchalant meldden.  

Ik wil gewoon geen chagrijnige reacties lezen als iemand zijn medeleven geeft op social media, maar dat laatst niet had gedaan toen er iets gebeurde in een Oosters land. Verschillende mensen hebben verschillende interesses, en het ene raakt de ander meer.

Hierbij wil ik wel even mededelen dat de nabestaande van aanslagen in welk land en welke oorlog dan ook nog altijd alle liefde ontvangen, en ik ze veel sterke wens, zelfs als ik een bericht over Brussel deel en mij niet uitspreek over Turkije.