Who the fuck is Van Gogh?
Altijd nadat ik een feestje geef krijg ik een hekel aan mensen. Twee jaar geleden kreeg ik een hekel aan iedereen en sprak ik twee maanden lang liever niemand. Vorig jaar kreeg ik een hekel aan iedereen die verhalen bedacht: gewoon compleet bullshit vertellers. Van die familie-tragedies waar één, ik niet in geïnteresseerd ben en twee: je beter voor je kan houden. Dus als het überhaupt van belang was, zoals je beweerd met een zachte stem en pruilmondje... dan pakte je dat anders aan.
Na mijn Halloween-feestje afgelopen vrijdag heb ik enorme hekel gekregen aan hipsters. Al ben ik bang dat ze hipsters genoemd willen worden, dus moet ik een nieuw woord verzinnen. Uit het niets kwamen er vijf hipster-jongens binnenstormen die ik normaal voor mijn werk zie skaten. Ik kende ze niet, maar toch voelde ze zich uitgenodigd. Eentje begint in mijn huis te roken en gaat door terwijl ik in zijn oor schreeuw dat dat dus niet de bedoeling is. Tips to be liked by me: 1. luister naar mij, meteen.
Om een duidelijker beeld te geven: dit zijn het type jongens met lang haar en speed in hun zakken en vans aan. Nu kan ik je vertellen dat ik met elk type op de wereld ben omgegaan, dus ik vooroordeel niet, want daar is het al te laat voor. Ik ken ze al door en door. Terwijl ze met hun lange haar in een staartje, sigaret tussen de lippen en nonchalante baard (inmiddels bekend hipster item) speed staan te snuiven voor mijn deur, terwijl ze onuitgenodigd zijn en ik nog zo elke blower had gezegd dat mijn feestje geen drugs feestje mocht worden, begaf ik het bijna. Dit zijn bij verre de ergste types die er zijn. De 'ik ben kunstzinnige'-types die eigenlijk helemaal niet kunstzinnig zijn. Het enige wat ze doen is naar 'kunstzinnige'-pillenfeesten gaan en daar dansen op house/techno muziek. (no offense naar house-muziek want daar hou ik wel van en als je daar heen gaat als normaal persoon, maar jezelf artistiek gedragen in combinatie met deze genre is natuurlijk heel iets anders). Het enige kunstzinnige aan de hipster van tegenwoordig is dat ze hun brein -zogenaamd- verreiken met drugs. En god, I am so done with that.
Zo kom ik er langzamerhand achter dat groepjes en types en alle soorten mensen niet bij elkaar gezet moeten worden, omdat ze dan misschien elkaar begrijpen en dezelfde belangen hebben. Je weet wel zoals in Mean Girls. Uiteindelijk wordt dat ook opgelost. Moraal van het verhaal: Met alle soorten vrienden leer je toch het meest. (Misschien had ik niet door al deze fases in het leven hoeven gaan en ook het einde van Mean Girls moeten reflecteren op mijn eigen leven).
ps, twee blogpost op een dag. Kennelijk voelde ik me wel heel erg inspired vandaag
Na mijn Halloween-feestje afgelopen vrijdag heb ik enorme hekel gekregen aan hipsters. Al ben ik bang dat ze hipsters genoemd willen worden, dus moet ik een nieuw woord verzinnen. Uit het niets kwamen er vijf hipster-jongens binnenstormen die ik normaal voor mijn werk zie skaten. Ik kende ze niet, maar toch voelde ze zich uitgenodigd. Eentje begint in mijn huis te roken en gaat door terwijl ik in zijn oor schreeuw dat dat dus niet de bedoeling is. Tips to be liked by me: 1. luister naar mij, meteen.
Om een duidelijker beeld te geven: dit zijn het type jongens met lang haar en speed in hun zakken en vans aan. Nu kan ik je vertellen dat ik met elk type op de wereld ben omgegaan, dus ik vooroordeel niet, want daar is het al te laat voor. Ik ken ze al door en door. Terwijl ze met hun lange haar in een staartje, sigaret tussen de lippen en nonchalante baard (inmiddels bekend hipster item) speed staan te snuiven voor mijn deur, terwijl ze onuitgenodigd zijn en ik nog zo elke blower had gezegd dat mijn feestje geen drugs feestje mocht worden, begaf ik het bijna. Dit zijn bij verre de ergste types die er zijn. De 'ik ben kunstzinnige'-types die eigenlijk helemaal niet kunstzinnig zijn. Het enige wat ze doen is naar 'kunstzinnige'-pillenfeesten gaan en daar dansen op house/techno muziek. (no offense naar house-muziek want daar hou ik wel van en als je daar heen gaat als normaal persoon, maar jezelf artistiek gedragen in combinatie met deze genre is natuurlijk heel iets anders). Het enige kunstzinnige aan de hipster van tegenwoordig is dat ze hun brein -zogenaamd- verreiken met drugs. En god, I am so done with that.
Zo kom ik er langzamerhand achter dat groepjes en types en alle soorten mensen niet bij elkaar gezet moeten worden, omdat ze dan misschien elkaar begrijpen en dezelfde belangen hebben. Je weet wel zoals in Mean Girls. Uiteindelijk wordt dat ook opgelost. Moraal van het verhaal: Met alle soorten vrienden leer je toch het meest. (Misschien had ik niet door al deze fases in het leven hoeven gaan en ook het einde van Mean Girls moeten reflecteren op mijn eigen leven).
ps, twee blogpost op een dag. Kennelijk voelde ik me wel heel erg inspired vandaag
Reacties
Een reactie posten