Alles wat in de winkels ligt is al voor je geselecteerd.
Is het je ooit opgevallen dat iedereen een type probeert te zijn? Zoals Mean Girls al aangaf probeert iedereen bij een bepaalde groep te horen. Misschien niet zo precies in hokjes als de Cool Asians, Unfriendly Black Hotties en de Desperate Wannabes. Vroeger waren er misschien Mean Girls die zich onderscheidden van de rest of de coolere kids, maar ik bedoel op heel ander vlak. In kledingstijl en dat soort dingen dringt iedereen zich op naar een bepaalde stijl, waarvan we stuk voor stuk allemaal denken dat die helemaal van ons zelf komt. Zo heb je misschien de Cool Asians met de lame ass indo girls die zich stuk voor stuk allemaal hetzelfde gedragen als de andere indo's/molukkers (geen onderscheid hou op hoor, hoe oud ben je 12? Je weet niks!!!!!!!) Ja ik ben fel tegen het onderscheid van molukkers en indo's als het komt van de 8 tot 15 jarige in het noorden van Nederland die zogenaamd molukkers zijn en dus indo's haten... Ja want jij hebt kei hard gevochten en jij hebt het lijden gezien (haha laat me niet lachen indo).
Anyways, je hebt dus die types die gangster willen zijn en daarom met een waterpijp op de foto moeten zodat het heel cool lijkt dat ze zoveel rook kunnen uitblazen. Nee.
Dan heb je nog de alternatieve die tegenwoordig echt niet meer zo alternatief meer zijn. Met de buik truitjes en shorts die er super festival uit zouden moeten zien. Kleurrijke leggings alsof ze alles afweten van de hippie tijd en de stoffen schoentjes. Of juist de zwarte (leren) legging met een oversized shirt in wit, zwart of grijs, met grove boots of de bijzonderste sneakers. Rugtas met stutts etc. Of wil je juist classic zijn, maar geen jurkjes dragen. Alleen bloesjes met een strakke broek (h&m of Zara) en dure lippenstift (wat dat is zogenaamd een must).
Twee jaar geleden, zag ik een meisje bij mij op school in een bloemenprintlegging, een zwart shirt, zwart leren jasje en Dr. Martens eronder. Toen was dat echt nog emo of gothic en zó blijven steken in de jaren negentig. Tegenwoordig zou je mij nog kunnen spotten in die outfit en ik voel me bijna schuldig voor dat ene meisje dat ik twee jaar geleden zag lopen. Want een ding is zeker, zij wilde niet dragen wat toen hip/in/leuk was, maar juist haar stijl die ze deelde met haar vrienden, waardoor zij in een aparte groep viel. En nu draag ik, misschien ook een beetje emo, die outfit en waarschijnlijk was dat tegen al haar bedoelingen (of ze was gewoon een die-hard trendsetter). Maar ik bedoel, ga ik nu (en alle andere die het ook zo cool vinden om dr Martens te dragen) tegen al haar begrippen in. Want nu is het duidelijk dat mijn vrienden en ik niet bij haar vrienden groepje passen, ook al dragen we misschien het zelfde.
En gister zat ik op het strand en voor mij zaten twee blonde meisjes, zonder bil maar met RayBan pilot-zonnebrillen te nippen van hun fles Rosé geserveerd in ijsblokjes en met grote kristallen wijnglazen. En de manier waarop ze lagen, deden en praatte gaf aan dat ze ook maar gewoon een type nastreven. En zo kan je naar iedereen kijken. Sommige minder uitgesproken dan andere, maar allemaal passen we wel ergens. En je eigen stijl ontwikkelen, dat is simpelweg onmogelijk.
''You go to your closet and you select... that lumpy blue sweater, for instance because you're trying to tell the world that you take yourself too seriously to care about what you put on your back. But what you don't know is that that sweater is not just blue, it's not turquoise. It's not lapis. It's actually cerulean. And you're also blithely unaware of the fact that in 2002, Oscar de la Renta did a collection of cerulean gowns. And then I think it was Yves Saint Laurent who showed cerulean military jackets. And then cerulean quickly showed up in the collections of eight different designers. And then it filtered down through the department stores and then trickled on down into some tragic Casual Corner where you, no doubt, fished it out of some clearance bin. However, that blue represents millions of dollars and countless jobs and it's sort of comical how you think that you've made a choice that exempts you from the fashion industry when, in fact, you're wearing the sweater that was selected for you by the people in this room,'' - Devil Wears Prada.
Het is allemaal al voor je uitgekozen.
Anyways, je hebt dus die types die gangster willen zijn en daarom met een waterpijp op de foto moeten zodat het heel cool lijkt dat ze zoveel rook kunnen uitblazen. Nee.
Dan heb je nog de alternatieve die tegenwoordig echt niet meer zo alternatief meer zijn. Met de buik truitjes en shorts die er super festival uit zouden moeten zien. Kleurrijke leggings alsof ze alles afweten van de hippie tijd en de stoffen schoentjes. Of juist de zwarte (leren) legging met een oversized shirt in wit, zwart of grijs, met grove boots of de bijzonderste sneakers. Rugtas met stutts etc. Of wil je juist classic zijn, maar geen jurkjes dragen. Alleen bloesjes met een strakke broek (h&m of Zara) en dure lippenstift (wat dat is zogenaamd een must).
Twee jaar geleden, zag ik een meisje bij mij op school in een bloemenprintlegging, een zwart shirt, zwart leren jasje en Dr. Martens eronder. Toen was dat echt nog emo of gothic en zó blijven steken in de jaren negentig. Tegenwoordig zou je mij nog kunnen spotten in die outfit en ik voel me bijna schuldig voor dat ene meisje dat ik twee jaar geleden zag lopen. Want een ding is zeker, zij wilde niet dragen wat toen hip/in/leuk was, maar juist haar stijl die ze deelde met haar vrienden, waardoor zij in een aparte groep viel. En nu draag ik, misschien ook een beetje emo, die outfit en waarschijnlijk was dat tegen al haar bedoelingen (of ze was gewoon een die-hard trendsetter). Maar ik bedoel, ga ik nu (en alle andere die het ook zo cool vinden om dr Martens te dragen) tegen al haar begrippen in. Want nu is het duidelijk dat mijn vrienden en ik niet bij haar vrienden groepje passen, ook al dragen we misschien het zelfde.
En gister zat ik op het strand en voor mij zaten twee blonde meisjes, zonder bil maar met RayBan pilot-zonnebrillen te nippen van hun fles Rosé geserveerd in ijsblokjes en met grote kristallen wijnglazen. En de manier waarop ze lagen, deden en praatte gaf aan dat ze ook maar gewoon een type nastreven. En zo kan je naar iedereen kijken. Sommige minder uitgesproken dan andere, maar allemaal passen we wel ergens. En je eigen stijl ontwikkelen, dat is simpelweg onmogelijk.
''You go to your closet and you select... that lumpy blue sweater, for instance because you're trying to tell the world that you take yourself too seriously to care about what you put on your back. But what you don't know is that that sweater is not just blue, it's not turquoise. It's not lapis. It's actually cerulean. And you're also blithely unaware of the fact that in 2002, Oscar de la Renta did a collection of cerulean gowns. And then I think it was Yves Saint Laurent who showed cerulean military jackets. And then cerulean quickly showed up in the collections of eight different designers. And then it filtered down through the department stores and then trickled on down into some tragic Casual Corner where you, no doubt, fished it out of some clearance bin. However, that blue represents millions of dollars and countless jobs and it's sort of comical how you think that you've made a choice that exempts you from the fashion industry when, in fact, you're wearing the sweater that was selected for you by the people in this room,'' - Devil Wears Prada.
Het is allemaal al voor je uitgekozen.
Reacties
Een reactie posten