Kleur

De enige reden dat ik het jammer vind dat ik geen white-white girl ben is omdat ik dan, en met white white bedoel ik ook echt WhITe haar, snapje... van dat pigmentloze haar zonder kleur tot aan je schouderbladen.. want als ik dat had dan zou ik mijn haar paars, roze of turquoise verven. Ik heb gewoon op dit moment een girlcrush op van die meisjes (en dan bedoel ik niet de emo's die bij mij op school zitten maar de awesome kids) die dus van dat strohaar hebben en het dan maar besluiten te verven, oh myyyy god. Amazing.
Helaas... ben ik gezegend met krullen en zoveel pigment dat ik er vitamineD pillen voor moet slikken. Dus daardoor kan ik nu dus niet meedoen met deze bipolare fase want als je bruin bent is dat echt een no-go, sorry not sorry.

Eigenlijk best tegen mijn principes in dat ik nu een kleur in mijn leven wil (haarkleur maar oke), want ik ben dus zo into grijs, zwart en wit... en nu voor we allemaal gaan roepen: ja maar Dorise jij bent ook een rare emo. Uh, geen kleuren (want zwart en wit zijn zogenaamd tinten) zijn nog altijd het kleurrijkst want die laten je innerlijk stralen en ze laten zien dat je helemaal geen rare opvrolijkers nodig hebt om op te vallen, tenminste.. dat zeg ik altijd maar. Plus dat zwart het nieuwe zwart is, dat weet ook iedereen en het raakt nooit uit de mode en is altijd gepast. Gotcha. 

Let's get white.

voorbeeld van mijn girlcrush, maar nu ik er langer
naar kijk zie ik dat zij eigenlijk ook best wel bruin is.