Talenten en bijzondere momenten
Af en toe word ik met mijn neus op de feiten gedrukt, ik word ouder. Dat klinkt ongelooflijk 'dertiger', maar ik maak mij op dit moment nog geen zorgen om de rimpels rond mijn ogen en mondhoeken. Waar ik mij wél zorgen om maak is dat ik ouder word, als tiener. Mijn middelbare schoolcarrière komt aan zijn einde en het 'nieuwe' leven staat voor de deur. De vragen met 'Waar ben je goed in?' en 'Wat vind je nou leuk?' worden prioriteit, naast het behalen van een diploma. Maar wat nou als ik helemaal niet weet waar ik goed in ben en als waar ik wel goed in ben, ik nou helemaal niet leuk vind? En eigenlijk niet kan, maar wel leuk vind. Pijnlijk.
Je hebt van die mensen, in je omgeving... of juist helemaal niet in je omgeving, die zichzelf al ontwikkelt hebben door die vragen te beantwoorden. Terwijl ik hier, in mijn witte stoel, achter mijn laptop zit en een berichtje tik, maar helaas ben ik niet Jenna Hamilton, waarvan haar blog belangrijk is in de tv-serie, Awkward. En ik ben ook niet een of andere beautyblogger, die op jonge leeftijd is begonnen met filmpjes maken. Want ik, doe liever niks. Al die meisjes die (denken dat ze) talent hebben met dans, zang of acteren, terwijl de concurrentie moordend is (en dat je lijkt op je beste vriendin, met hetzelfde talent, gaat ook niet helpen). Ergens ben ik blij, dat zoiets in ieder geval niet mijn talent is, want tegenwoordig twijfel ik nog wel eens aan de betekenis van 'talent' en hoe snel je het hebt in de ogen van andere.
Ik heb vaak, van oudere mensen te horen gekregen 'Jij gaat het wel maken'. Ik vind dat het ergste wat iemand tegen je kan zeggen, al moet het een compliment zijn. Bij mij, is het vooral een geloof, gebaseerd op onzin met een sprankje hoop. Ik ga het niet maken, in de zin dat ik rijk ga worden, want ik heb een Kunstpakket en iedereen weet dat een kunstenaar niet rijk wordt en een succesvol kunstenaar, pas het geld binnen krijgt gestroomd na de dood (niet dat ik kan schilderen). 'Jij gaat iets nieuws doen' nee, zo vernieuwend ben ik niet. Ik kan niet tegen de goedbedoelde druk, die ik bijna niet kan dragen. Want ondertussen zit ik nog steeds in mijn stoel en werp ik verleidelijke blikken op mijn grote bed en herhaal ik voor de duizendste keer alle albums van John Mayer.
Waarom is talent zo belangrijk in deze maatschappij, maar aan de andere kant niks waard? Talent brengt je ergens, maar de beroemdste mensen op de wereld hebben bijzonder weinig (of verleerd) talent. Dat lijkt me nog erger. Iets doen, terwijl je het eigenlijk niet beheerst. Dat is niet roekeloos, op dit vlak, maar gewoon misplaatst.
Ik wil gewoon het meisje zijn dat een boek uitbrengt op haar zestiende. En ik wil niet het meisje zijn dat oppervlakkig door het leven wandelt en een studie gaat volgen over mode, zingt en danst, terwijl ze haar skinny jeans nog aan heeft, omdat dat tegenwoordig cool is. Ik wil gewoon zoveel, maar de blokkade in mijn hoofd die zegt dat in bed liggen ook een goed idee zit, zal eerst moeten verdwijnen.
Je hebt van die mensen, in je omgeving... of juist helemaal niet in je omgeving, die zichzelf al ontwikkelt hebben door die vragen te beantwoorden. Terwijl ik hier, in mijn witte stoel, achter mijn laptop zit en een berichtje tik, maar helaas ben ik niet Jenna Hamilton, waarvan haar blog belangrijk is in de tv-serie, Awkward. En ik ben ook niet een of andere beautyblogger, die op jonge leeftijd is begonnen met filmpjes maken. Want ik, doe liever niks. Al die meisjes die (denken dat ze) talent hebben met dans, zang of acteren, terwijl de concurrentie moordend is (en dat je lijkt op je beste vriendin, met hetzelfde talent, gaat ook niet helpen). Ergens ben ik blij, dat zoiets in ieder geval niet mijn talent is, want tegenwoordig twijfel ik nog wel eens aan de betekenis van 'talent' en hoe snel je het hebt in de ogen van andere.
Ik heb vaak, van oudere mensen te horen gekregen 'Jij gaat het wel maken'. Ik vind dat het ergste wat iemand tegen je kan zeggen, al moet het een compliment zijn. Bij mij, is het vooral een geloof, gebaseerd op onzin met een sprankje hoop. Ik ga het niet maken, in de zin dat ik rijk ga worden, want ik heb een Kunstpakket en iedereen weet dat een kunstenaar niet rijk wordt en een succesvol kunstenaar, pas het geld binnen krijgt gestroomd na de dood (niet dat ik kan schilderen). 'Jij gaat iets nieuws doen' nee, zo vernieuwend ben ik niet. Ik kan niet tegen de goedbedoelde druk, die ik bijna niet kan dragen. Want ondertussen zit ik nog steeds in mijn stoel en werp ik verleidelijke blikken op mijn grote bed en herhaal ik voor de duizendste keer alle albums van John Mayer.
Waarom is talent zo belangrijk in deze maatschappij, maar aan de andere kant niks waard? Talent brengt je ergens, maar de beroemdste mensen op de wereld hebben bijzonder weinig (of verleerd) talent. Dat lijkt me nog erger. Iets doen, terwijl je het eigenlijk niet beheerst. Dat is niet roekeloos, op dit vlak, maar gewoon misplaatst.
Ik wil gewoon het meisje zijn dat een boek uitbrengt op haar zestiende. En ik wil niet het meisje zijn dat oppervlakkig door het leven wandelt en een studie gaat volgen over mode, zingt en danst, terwijl ze haar skinny jeans nog aan heeft, omdat dat tegenwoordig cool is. Ik wil gewoon zoveel, maar de blokkade in mijn hoofd die zegt dat in bed liggen ook een goed idee zit, zal eerst moeten verdwijnen.