Geld vergt zoveel kracht.
Over ander half uur moet ik werken, voor 7 uur. Beter gezegd; van drie tot tien staan. Dat vergt eigenlijk best veel kracht, terwijl je ondertussen vriendelijk moet blijven tegen klanten... en collega's. Dat is niet heel lastig, omdat je altijd nog de veilige plek in je hoofd hebt waar je ze alle woorden noemt die nooit hardop gezegd zouden kunnen worden. Ondertussen probeer ik ervoor te zorgen dat mijn blik mij niet verraad. Want sinds ik werk, wat ik nu al een tijdje doe, ben ik erachter gekomen wat voor een afschuwelijke, egoïstische, gierige wezen wij, de mens, zijn.
Als je werkt ben je voor die oude, chagrijnige stressende vrouwen een robot of een dreiging als ze samen met hun vriendje zijn. Ondertussen probeer jij te blijven lachen en vooral op hen te focussen en niet op hun partners, die meestal veel vriendelijker zijn... omdat je geen boze blikken wil en zuchtende vrouwen, want daar word je echt niet blij van.
Ook denken mensen dat ze heel veel indruk op je maken als ze zogenaamd 'achteloos' laten weten wat ze van jou en het bedrijf vinden (negatief). Zovan, 'Nou zeg, wat duur, dat is toch niet normaal.' tegen hun mede-bioscoopganger zeggen en 'Ik wil wel graag het bonnetje.' voordat ze nog maar betaald hebben. Nogal vervelend. En ik kijk ze dan niet altijd even vriendelijk aan, omdat ik hoop dat ze begrijpen dat hun gelul ons beide niet veel verder zal brengen. Ik krijg tenminste nog betaald, zij komt daar om haar (duidelijk weinige) geld uit te geven, dus als ze gewoon haar mond kan houden, zou het een leukere ervaring voor ons beide zijn.
Ook heb je de nacho-ervaring. Ik schep die altijd lekker voor in hoop op de goede 'karma' die dat dan voortaan ook bij mij zou doen. Vervolgens vallen er dan altijd een paar chipsjes naast het bakje op de counter. Je hebt dan het type dat het chipje terug legt in het bakje en daar erg op focust. Je hebt de types die het chipje 'even snel' in hun mond stoppen en mij aankijken met rode wangen en een verontschuldigende glimlach en je hebt het type dat geen blik werpt op het chipje. Dit zegt al zoveel over hoe een mens is. Ik bedoel... come on.
Ik heb helemaal geen zin om zeven uur te werken. En morgen van tien uur 's ochtends tot zes uur 's avonds. Nou, dan vraag jij je zeker af... welke gek gaat er nou om tien uur 's ochtends naar de film. En dan zeg ik, 'Veel te veel gekken.'
Als je werkt ben je voor die oude, chagrijnige stressende vrouwen een robot of een dreiging als ze samen met hun vriendje zijn. Ondertussen probeer jij te blijven lachen en vooral op hen te focussen en niet op hun partners, die meestal veel vriendelijker zijn... omdat je geen boze blikken wil en zuchtende vrouwen, want daar word je echt niet blij van.
Ook denken mensen dat ze heel veel indruk op je maken als ze zogenaamd 'achteloos' laten weten wat ze van jou en het bedrijf vinden (negatief). Zovan, 'Nou zeg, wat duur, dat is toch niet normaal.' tegen hun mede-bioscoopganger zeggen en 'Ik wil wel graag het bonnetje.' voordat ze nog maar betaald hebben. Nogal vervelend. En ik kijk ze dan niet altijd even vriendelijk aan, omdat ik hoop dat ze begrijpen dat hun gelul ons beide niet veel verder zal brengen. Ik krijg tenminste nog betaald, zij komt daar om haar (duidelijk weinige) geld uit te geven, dus als ze gewoon haar mond kan houden, zou het een leukere ervaring voor ons beide zijn.
Ook heb je de nacho-ervaring. Ik schep die altijd lekker voor in hoop op de goede 'karma' die dat dan voortaan ook bij mij zou doen. Vervolgens vallen er dan altijd een paar chipsjes naast het bakje op de counter. Je hebt dan het type dat het chipje terug legt in het bakje en daar erg op focust. Je hebt de types die het chipje 'even snel' in hun mond stoppen en mij aankijken met rode wangen en een verontschuldigende glimlach en je hebt het type dat geen blik werpt op het chipje. Dit zegt al zoveel over hoe een mens is. Ik bedoel... come on.
Ik heb helemaal geen zin om zeven uur te werken. En morgen van tien uur 's ochtends tot zes uur 's avonds. Nou, dan vraag jij je zeker af... welke gek gaat er nou om tien uur 's ochtends naar de film. En dan zeg ik, 'Veel te veel gekken.'
Reacties
Een reactie posten