Weer eens gezeik over het leven

Want ik ben hier op Curaçao, met een zacht briesje die gordijnen op laat waaien zoals beschreven wordt in The Great Gatsby en een zon gekust lichaam. Dat is zeldzaam in oktober, met al dat licht terwijl Nederland langzaam een donkere storm vol depressie boven zich krijgt te liggen. En de zanderige stranden en zoute golven zorgen voor zoveel twijfel. Ik ben geen kunstenaar en ik ben geen econoom. Ik ben... - daar moet ik misschien over tien jaar op terug komen. Ik schrijf, maar ik ben geen schrijfster en geen dichter. Ik doe maar wat. En songteksten zijn er om te aanbidden, die je zo diep kunnen raken dat je verlamd raakt. En een talent kun je ontplooien, dat weet ik wel. Maar ik ben niet een ware schrijfster en dat zou ik nooit woorden. Ik zou bij god niet weten wie ik ben. Ik weet wel wie ik wil zijn, op sommige momenten. Maar niet één simpel woord dat ik ken dat mijn wensen zou kunnen defineren. Alles waar ik in geïnteresseerd ben kan ik zelf niet ontwikkelen. Als ik een concept bedenk, kan ik het niet uitwerken. Ik kan geen songtekst schrijven, want ik kan er niet met een gitaartje op mee pingelen. Ik kan niet dichter, want mijn woordenschat is 0.2%. Misschien moet ik niet zoveel twijfelen. Al zou ik mijzelf nooit als een twijfelaar zien. Ik ben eigenlijk nogal zorgeloos de laatste tijd, maar op deze blog lijk ik één grote typemachine die alleen maar zorgen kan verwoorden. Ik wil alleen maar zeggen dat ik niet wil wachten tot het leven naar mij toe komt. Ik wil het grijpen met beide armen, ook als het tijd is om te relaxen.

Op Curaçao is een noordkust, Playa Kanoa, en als je daar in het water valt ben je dood. De golven zijn zo krachtig, de rotsgrond zo hard en de wind waait als de hel. Maar dat geeft zoveel rust, want het bestaat niet uit gewelddadigheid. De natuur bestaat daar alleen maar uit zijn ware element. Daar wil ik een huis later, en als het er vol zit met criminaliteit plant ik een heg van cactussen. Daar wil ik mijn koffie drinken en een sigaretje roken, met een harde wind die door de openslaande deuren knalt. Snelheid, misschien is dat wel alles wat ik wil.