Autumn leaves falling down like pieces into place

Ik zit op dit moment in de trein, richting Leeuwarden. Ik weet het, het is vier uur en school begint voor mij vandaag pas om kwart voor vijf. Eén lecture, die ik normaal gesproken niet de moeite waard zou vinden als ik daarvoor 40 minuten in de trein zou moeten zitten, maar op de een of andere manier heb ik vandaag de moeite genomen om wel te gaan. Het gaat namelijk over de invloed van Media en dat is nou precies een onderwerp dat interessant klinkt, met daarboven op ook nog het feit dat ik de lecture krijg van de beste docent die op Stenden rondloopt (volgens velen, ik ken maar 3 docenten).

Maar vandaag is de eerste Herfstdag, al moet ik zeggen dat ik het gisteren en eergisteren al behoorlijk Herfst vond (wellicht omdat ik van een eiland kwam met 30 graden). En nu raast de trein naast de weilanden, natgeregende koeien die er geen erg in lijken te hebben en af en toe een fietster, met een poncho die gevuld lijkt met herfstwind. Het lichaam lijkt te vechten tegen de Herfst en wij razen voorbij: de trein, de passagiers en ik. 

Ik moet toegeven dat ik heel lang uitkeek naar dit moment. Het moment dat de regen met bakken uit de lucht komt en ik warm in de trein zit, maar het valt allemaal een beetje tegen. Ik ben nat geregend op mijn weg naar het station en probeer hier warm te worden. Ik heb medelijden met iedereen die buiten in de kou staat. Ik word wel ontspannen van de grijze lucht, op de een of andere manier, met een fijne muziek op de achtergrond en het zachte licht in de trein. En eindelijk een keertje WIFI, want dat is ook nog zeldzaam.

Fall has fallen and I'm not that mad about it.