The ugly years of being a fool. Ain't youth meant to be beautiful?
Ik las net mijn dagboek omdat ik wat informatie en gevoelens moest opzoeken over mijn gedachtes van alles voor 2010. Nou, dat kreeg ik hoor. Wat een gezeik. Ik snap niet dat ik vroeger vriendinnen had, of beter gezegd dat mensen mijn vriendin wilde zijn.
Ja, voor 2010 dacht ik al dat ik alles wist. Precies bewust wat er in de wereld te koop is (en nu weet ik dat natuurlijk veel beter). Overigens ben ik altijd de uitslover/overstreffer/betweter geweest, waardoor ik het al gek vind dat ik vroeger en nu vrienden heb. Niemand wil bevriend zijn met een betweter? Toch. Of alleen ik?
Anyway. Ik had mijn dagboek met dolfijnen opgeslagen (waarom er dolfijnen op staan is nog maar de vraag, want ik had nooit wat met dolfijnen... al beweerde ik dat dan misschien) en las de inhoud. By the way... dat handschrift van mij. Kwam natuurlijk omdat ik altijd in mijn bed in het donker in mijn dagboek schreef, en nee niet met een zaklamp onder de dekens zoals in films.
Nou, nu zit jij natuurlijk op het puntje van je stoel. Waar schreef waardeloze doriesje over voor 2010. Het basisschool leven en hou thuglife het daar wel niet was? Nou, zo'n beetje ja. Want voor 2010 waren jongens bijzondere objecten die net zo snel konden rennen als ik en minder hard trapte dan ik. En meisjes huilde. Dus, ik werd verliefd op elk wezen dat een pielepiel had hangen. Ja, echt. Ik was altijd verliefd op een jongen van mijn school. altijd. Maar zodra ik verkering werd gevraagd, wat ook altijd gebeurde, zei ik nee want zo verliefd was ik niet op hen en ik wilde zeker geen verkering met die walgelijke beesten met jongensbacillen en die alleen maar wilde vechten. Dag! Want jongens waren leuk om naast te zitten en cool te vinden, maar daar bleef het dan ook bij. Ja zeg, ben je nou helemaal betoeterd. Dus dan werd ik weer verliefd op een andere jongen en zo ging de cirkel of life. Ik was de undercover bassischool-slet ten top en niemand die het wist, zelfs mijn bff's niet want jongens waren stom en daar werd je niet op verliefd!
May God bless the fact dat ik nu niet meer zo ben. Al hoewel, in dit stukje laat ik duidelijk merken dat ik nog steeds heel snel smoorverliefd word op mensen, maar dat is ook gewoon dromen. Als die mensen naar me toen zouden komen en zeggen dat we 'Echt een keer moeten afspreken', zou ik ook beginnen te stotteren en zeggen dat we dat toch liever niet moeten doen.