140315 // Nightly Confessions
Het is inmiddels half twee 's nachts, maar mijn hoofd blijft maar tollen. Niet letterlijk gelukkig. En misschien zelfs wat overdreven. Ik was altijd diegene waarbij het niet lukt. Nee, niet met je ogen gaan rollen. Tuurlijk, het lukt altijd bij mij, in de grote lijnen, de doelstelling die er toedoen: zoals slagen met minimale inzet. Toch lukt het nooit echt: de middelbare school was voorbijrazend, maar ik zat niet in de auto. Ik heb de jaren praktisch in bed beleefd. Ik heb niet elke belachelijke activiteit met beide armen aangenomen. Wat zou dat ook, eigenlijk? Ik wil niet naar Stanford University met een 10 gemiddeld en tienduizend na-schoolse activiteiten. Ik ben misschien een streber, maar simpelweg dingen voor het plezier doen kan er nog net bij.
Het lukt niet met de simpele dingen. Na vijf jaar proberen om een baan bij Albert Heijn te krijgen ben ik geen enkele keren terug gebeld. Ja, nu moet ik toegeven dat ik er nooit wilde werken. Dat ik gesolliciteerd heb terwijl ik al een baan had. Het gaat erom dat de kans nooit gegeven is. Dat ik er weer voorbijgeraasd ben. In dit geval was het misschien goed dat ik niet in de auto zat.
Het gaat meer om de kleine dingetjes in het leven. Uitvinden dat er twee handen vol met look-a-likes rondlopen van jou. Duizenden 'gouden' dames met lichte ogen en springende krullen met tien kilo's minder om mee te zuilen en een carriere waar ik mijn hand voor zou omdraaien. Veel geld verdienen met het promoten van jou; merken die je betalen om eventjes casual te laten weten welk product je voor je lippen gebruikt. Om vervolgens een lading opgestuurd te krijgen.
Het is zo dat ooit iemand op mij reageerde met 'Waarom liked niemand jou foto's al heb je veel volgers.' Dit is het raadsel van mijn leven. Al draait het om het grotere aspect dan iets simpels als volgers of likes. Het feit dat mensen om mij heen niet goed weten wat ze met mij aan moeten. Dat het allemaal wel interessant klinkt, maar niet doordringt. God, een vriendin van mij zei laatst nog dat ik 'undercover was', dat dat nou net mijn kwaliteit is. Ja, mijn tijd komt nog wel (misschien is het al geweest want op Hyves was ik altijd gaande). Ik heb altijd gezegd dat ik niet grootst wil worden met uiterlijk, maar met de innerlijke kwaliteiten die ik hoop te hebben. Zoals, misschien wel schrijven.
Ik probeer hier dus niet mee te zeggen dat ik er 's avonds wakker van lig dat ik niet rijk en beroemd ben. In tegendeel, ik zal op de simpele blog blijven schrijven zonder teveel poespas. Ik zal alle dames steunen die niet undercover zijn, die wel undercover zijn en die er midden in zitten. Waar zit jij goed?.
Q: why is it that no one really finds/likes/gets me?
Het lukt niet met de simpele dingen. Na vijf jaar proberen om een baan bij Albert Heijn te krijgen ben ik geen enkele keren terug gebeld. Ja, nu moet ik toegeven dat ik er nooit wilde werken. Dat ik gesolliciteerd heb terwijl ik al een baan had. Het gaat erom dat de kans nooit gegeven is. Dat ik er weer voorbijgeraasd ben. In dit geval was het misschien goed dat ik niet in de auto zat.
Het gaat meer om de kleine dingetjes in het leven. Uitvinden dat er twee handen vol met look-a-likes rondlopen van jou. Duizenden 'gouden' dames met lichte ogen en springende krullen met tien kilo's minder om mee te zuilen en een carriere waar ik mijn hand voor zou omdraaien. Veel geld verdienen met het promoten van jou; merken die je betalen om eventjes casual te laten weten welk product je voor je lippen gebruikt. Om vervolgens een lading opgestuurd te krijgen.
Het is zo dat ooit iemand op mij reageerde met 'Waarom liked niemand jou foto's al heb je veel volgers.' Dit is het raadsel van mijn leven. Al draait het om het grotere aspect dan iets simpels als volgers of likes. Het feit dat mensen om mij heen niet goed weten wat ze met mij aan moeten. Dat het allemaal wel interessant klinkt, maar niet doordringt. God, een vriendin van mij zei laatst nog dat ik 'undercover was', dat dat nou net mijn kwaliteit is. Ja, mijn tijd komt nog wel (misschien is het al geweest want op Hyves was ik altijd gaande). Ik heb altijd gezegd dat ik niet grootst wil worden met uiterlijk, maar met de innerlijke kwaliteiten die ik hoop te hebben. Zoals, misschien wel schrijven.
Ik probeer hier dus niet mee te zeggen dat ik er 's avonds wakker van lig dat ik niet rijk en beroemd ben. In tegendeel, ik zal op de simpele blog blijven schrijven zonder teveel poespas. Ik zal alle dames steunen die niet undercover zijn, die wel undercover zijn en die er midden in zitten. Waar zit jij goed?.
Q: why is it that no one really finds/likes/gets me?