Modesty empowers some, nudity empowers some...

Welkom terug lieve lezer, of vooral ik, ongemotiveerde blogger. Wat heb ik in godsnaam te melden? Niet veel. Ben ik nog steeds boos op de wereld en alles wat onrechtvaardig is? Uiteraard. Let's start ranting. 

Onlangs ben ik gevraagd voor de -mogelijkheid- om in de Playboy te komen. Wat... dat vieze pornoblad waar oude mannetjes zich op aftrekken?! Ja, niet dat ik mij kan voorstellen dat iemand zich nog aftrekt op traditionele media, maar whatever floats your boat. Ik ga het niet doen trouwens, niet omdat het mij iets kan schelen wat mensen werkelijk doen als ze naar mijn foto's kijken, dus je hoeft niet de schappen bij de Shell in de gaten te houden. Stop. Ik ken iemand die selfies van mij opslaat, wat ik dan wel weer creepy vind. Maar of een oud en eenzaam mannetje een happy end aan wat foto's beleefd, op 200 km afstand, so be it. Misschien gruwel je hiervan, maar persoonlijk boeit dat mij niet zo. Playboy is tenslotte allang niet meer wat het geweest is (ze doen nauwelijks nog echt naakt - je ziet gekkere dingen voorbij komen op Instagram en Tumblr)... en ik heb toch al een lingerieshoot gedaan, dus zoveel geheimen heb ik niet meer.
Maar waarom ik het niet ga doen heeft er mee te maken dat ik op dit moment alle kanten van het leven wil beleven, maar daardoor niet beperkt wil worden door een keuze die ik maak op mijn 20ste. Wat betekent dat als ik op mijn 30ste toch besluit om Jesse Klaver of Eva Jinek na te leven, ik niet wil worden beperkt. Aan de andere kant, wil ik er ook juist tegen vechten dat nooit iemand beperkt zal worden doordat hij of zij een bepaalde foto of video heeft gemaakt. Ik vergeet af en toe dat ik heel makkelijk doe over naakt, dat ik super graag topless rond wil rennen op Burningman... maarja, ik wil zelfs als ik toch ooit besluit te gaan trouwen, dit op blote voeten doen.   

Funny story: afgelopen zomer gleed mijn hemdje uit midden op de dam toen ik stond te wachten voor de tram (uiteraard was ik hashtag free the nipple) en stond ik oog in oog met de tramchauffeur en de conducteur. Omdat we alle drie zo hard moesten lachen duurde het een goeie 10 seconde voordat ik mezelf weer bedekt had. Hoe ik dit heb ervaren: hilarisch. That is how little I care. En als je dit niet hebt, boeiend. Ik ben misschien niet zo, maar de aller aller aller beste quote omtrent dit onderwerp is:

"Modesty empowers some, nudity empowers some. Different things empower different women and its not your your place to tell her which one it is." 

Ik voel mij honderd procent thuis in mijn lichaam en het is, hoe cliche ook, nog steeds 'my temple'..., en zelfrespect heb ik teveel. Het is niet zozeer dat ik perse wil dat je naar mijn lichaam kijkt, het is meer dat ik er comfortabel mee ben, er trots op ben, het vrouwelijke lichaam is tenslotte geweldig en de natuur haar ultieme kunstvorm. En het siert je ook je je lichaam ziet als je temple, teveel zelfrespect hebt en als je je thuis voelt in je lichaam, ookal heb jij de gordijnen liever dicht. 

Nu ben ik tot de conclusie gekomen dat ik als ik het gemaakt heb, bekend ben en de meest gehate persoon door conservatief rechts ik absoluut op de cover wil, met de billen bloot.