Back in the game

The Dor is back in the game. Today it hit me: ik ben eindelijk, of voor het eerst, volledig op de juiste plek. Ik denk dat iedereen het gevoel kent dat zo aan je kan knagen, het gevoel dat ervoor zorgt dat waar je ook loopt en staat, iets klopt niet. Ik heb dat gevoel heel vaak niet gehad, want in mijn familie of vriendengroep voel ik mij geheel op de juiste plek. Vandaag had ik voor het eerst het gevoel dat alles juist was, dat zelfs de tegenslagen mij niet konden weerhouden van het feit dat alles goed is. Ik zit voor het eerst sinds tijden prima in mijn vel, niks knaagt en de vage toekomst kan mij even helemaal niet meer stoppen. 

Want wat is de toekomst? Iets wat met elke stap kan veranderen, daarom gaat het om vandaag. God, ik wil dat iemand dat eerder tegen mij had gezegd. 'Do, dat hebben we.' Nee, niet zo: 

Je moet je niet volledig focussen op wat je uit de toekomst wil halen, waar je wilt staan en hoe je dat in godsnaam voor elkaar gaat krijgen. Wat belangrijk is is dat je voor jezelf op een rijtje zet wat je uit elke dag wil halen. 

Simpel, ik weet dat ik van dutjes doen mij helemaal niet energieker voel. Die worden uit mijn optimale dagen geschrapt. Mijn dagen gaan bestaan uit dingen waarvan ik werkelijk energie krijg, zoals een goed ritme, gezelligheid, goede gesprekken, maar ook kennis en zelfstudie. 

Ik merk dat als ik terug kijk op mijn achttienjarige bestaan ik het meest trots ben op de kennis die ik heb opgebouwd, en mij daarmee ook het meest schaam voor de onwetendheid waarmee ik lange tijd heb rondgelopen. Nu ben ik nog steeds over vele dingen niet geleerd (conspiracy theories), maar dan moet ik mezelf ook afvragen of ik dat kan weten. Ik ben trost op de dingen waarvoor ik sta, omdat ik niet geloof dat daar iets slechts uit te halen valt. 

Deze week zette ik voor het eerst stappen op een universiteit. Iets wat toch voelt als een prestatie, omdat ik mij nooit 'slim' voel, maar wel een voorliefde heb voor kennis. Deze stappen maakte veel meer impact op mij dan ik had verwacht, toen er na een hoorcollege van vanmiddag opeens een grijns op mijn gezicht verscheen die niet meer verdween: ik zit op de juiste plek. Wat een heerlijk gevoel.