Als de virtuele wereld opeens veel te realistisch wordt

Het probleem dat ik heb met Groningen is eigenlijk gemakkelijk te omschrijven, naast het groepje vrienden dat ik heb lopen er verdomd veel mensen rond in dit stadje die mij 'kennen'. Zo had ik vandaag (ik weet dat het half zes 's ochtends is na een avond uitgaan en dat ik een halve fles rosé rond een uur of twaalf vannacht achterover heb geslagen) weer een belachelijk fenomeen dat gebruikt kan worden als een simpel voorbeeld:

'Dorise, Dorise'. Erg vervelend als mensen mijn naam meerdere malen roepen en dan desondanks nog een antwoord verwachten. Als ik niet reageer, ga ik een twee keer zeker niet reageren. Vervolgens krijg ik te horen dat mijn Instagram wel nice is. (Je weet wel, Instagram: een virtuele wereld waar mensen foto's posten). Ik had nooit gedacht dat ik een real life zou moeten dealen met een reactie over mijn Instagram. Toch was dit het geval. Mijn Instagram is dus nice, met name 'die ene foto' (lees: dit). Ik had zo langzamerhand toch wel gedacht dat mensen verder zouden gaan met hun leven, en mijn roze badpak van hun harde schijf zouden laten vervagen. Ik had het fout.

Oh ja, ook kreeg ik twee keer in twee minuten te horen dat roken slecht voor mij is. Nou ja, ik kreeg de vraag: 'Waarom rook jij?' Een vraag die op zich niet verkeerd is, omdat er werkelijk geen goede reden is dat een mens zou roken. Maar toen ik vroeg wat het diegene werkelijk uitmaakte of ik een sigaret tussen mijn lippen geklemd had kreeg ik een antwoord waarvan ik niet weet of ik moet huilen of lachen: "Ik hoor allemaal goede verhalen over je. Je bent een goed meisje enzo..."

Volgens mij ken jij mij helemaal niet. Zoals ik eerder al omschreven had in Being A Good Girl is dat natuurlijk ook allemaal te relatieveren. Blijkbaar heb ik mijn hele imago verpest door te roken. Niet dat ik wist dat ik een imago aan het opbouwen was..?

Ik ben dus geen goed meisje meer. Such as shame, a good girl going to waste. Toch snap ik nog steeds niet waarom iemand anders (waarmee ik dus totaal geen contact heb) zich daarom druk kan maken. Lees: ik was ook niet van plan daar ooit contact mee te leggen. Life is life, weet je wel, lieve mensen, ga je alsjeblieft bezig houden met een goede educatie, liefde, vriendschappen, hobbies etc. in plaats van random meisjes die je ooit op Instagram bent tegengekomen. 

Het probleem met Groningen is dat ik hier al een lange tijd rondloop, met mijn grote bos haar en mijn resting bitch face. Ik ben niet zoals je denkt dat ik ben, en als je denkt dat je mij kent, dan verander ik weer.

PS; shout out to my real life lovers that already saw the potential in my ass (and my mind) before it was online (you know who you are).