Reminder: Who I Am
I haven't written anything for days now, maar dat komt vooral omdat ik niet in mijn hoofd zit. Ik ben in het stadium (en zoals we langzaam leren over mij verander ik maandelijks) waarbij ik niet schrijf, niet thuis wil zitten en geen geld heb. Begrijp je. Je hebt van de maanden (winter) waarbij de regen en kou je vragen om in je bed te blijven liggen. In de zomer zoemen de vliegen al vroeg om de oren, meegekomen met de zonnestralen door het openstaande raam. Het leven is als elk acoustic nummer, warm en klein en knus en gevuld met gevoel.
Heerlijk sentimenteel, maar ik ben stiekem teleurgesteld in het feit dat ik niet schrijf, of überhaupt nooit doorzet. Wat is het precies dat mij tegenhoudt om ergens vol voor te gaan (en dan bedoel ik dus langer dan een week of twee). Misschien als ik een keer niet de hele tijd zou veranderen van gedachtes, misschien dat ik dan 'shit done' zou krijgen. Misschien is dat de natuur haar manier van zeggen: hm Dorise, wacht jij nog maar even. Misschien dat als ik al deze eindeloze fases ooit combineer, er een magisch concept ontstaat, en misschien niet. Misschien strompel ik op een dag wel eens tegen het magische concept, en lijken al deze fases nooit nodig te zijn geweest. Misschien komt er niet zoiets als een magisch concept, maar een leven vol met verschillende 'ikke'. Dat zou ongelofelijk nutteloos zijn, en zeer zeker ook zelfzuchtig.
Misschien moet het een challenge zijn om verschrikkelijk zelfzuchtig te zijn, deze blog volledig op mij te richten... op tricks en verlanglijstjes en beauty producten die ik gebruik, maar wat maakt mij interessanter dan 'the next girl'? Ik wil best rijk worden door mezelf te filmen op YouTube, maar what is the use als er al duizenden voor mij zijn. Wat maakt mij bijzonder? Wat maakt jou bijzonder? Wat is jou woord? ... En wanneer valt alles nou eens op zijn plek.
Er is een quote die gaat als volgt (Reality Bites, 1994):
persoon A zegt: "I was really going to be something by the age of 23."
persoon B zegt: "Honey, all you have to be by the age of 23 is yourself."
Soms moet ik mezelf er even aan herinneren dat ik relatief jong ben, ook al voelt achttien soms alsof je al te laat bent om nog een succes verhaal te worden.
Heerlijk sentimenteel, maar ik ben stiekem teleurgesteld in het feit dat ik niet schrijf, of überhaupt nooit doorzet. Wat is het precies dat mij tegenhoudt om ergens vol voor te gaan (en dan bedoel ik dus langer dan een week of twee). Misschien als ik een keer niet de hele tijd zou veranderen van gedachtes, misschien dat ik dan 'shit done' zou krijgen. Misschien is dat de natuur haar manier van zeggen: hm Dorise, wacht jij nog maar even. Misschien dat als ik al deze eindeloze fases ooit combineer, er een magisch concept ontstaat, en misschien niet. Misschien strompel ik op een dag wel eens tegen het magische concept, en lijken al deze fases nooit nodig te zijn geweest. Misschien komt er niet zoiets als een magisch concept, maar een leven vol met verschillende 'ikke'. Dat zou ongelofelijk nutteloos zijn, en zeer zeker ook zelfzuchtig.
Misschien moet het een challenge zijn om verschrikkelijk zelfzuchtig te zijn, deze blog volledig op mij te richten... op tricks en verlanglijstjes en beauty producten die ik gebruik, maar wat maakt mij interessanter dan 'the next girl'? Ik wil best rijk worden door mezelf te filmen op YouTube, maar what is the use als er al duizenden voor mij zijn. Wat maakt mij bijzonder? Wat maakt jou bijzonder? Wat is jou woord? ... En wanneer valt alles nou eens op zijn plek.
Er is een quote die gaat als volgt (Reality Bites, 1994):
persoon A zegt: "I was really going to be something by the age of 23."
persoon B zegt: "Honey, all you have to be by the age of 23 is yourself."
Soms moet ik mezelf er even aan herinneren dat ik relatief jong ben, ook al voelt achttien soms alsof je al te laat bent om nog een succes verhaal te worden.