Situatie x Gevoel
Mensen in Nederland vinden het verschrikkelijk lastig om dingen te vergelijken, te relativeren. Ze willen vooral laten merken hoe zwaar ze het vandaag hadden omdat NS weer eens op zijn winters reed en ze extra vroeg op moesten om de kou van de ramen te schrabben.
God, wat een problemen kennen we toch.
Toch moet ik hierbij melden dat dit niet wegneemt dat als jij iets voelt, met de nadruk op voelen en niet op denken of vinden, maar iets werkelijke voelt, dat de waarde van dat gevoel niet minder is simpelweg omdat de situatie voor een ander erger kan zijn.
Ik heb in de afgelopen vier jaar flink in de knoop gezeten met mezelf. Misschien wel langer, maar had ik nooit de tijd om erover na te denken. En, hoogst waarschijnlijk zit elke 'tiener' wel eens drastisch in de knoop, want ze (= de samenleving) verwachten dat je keuzes kan maken en proberen te keuzes te verdoezelen met woorden als richtingen kiezen, niks definities en wereld openen, tot je vervolgens na zo'n stap weer knel zit in het kleine hoekje naast de trap.
Ik heb echt niet alleen in de knoop gezeten met dingen zoals een toekomst kiezen, als is dat een van de meest geaccepteerde tienerproblemen om op te schrijven. Ik heb ook een jaar lang in de knoop gezeten met niks. Letterlijk niks. Totale verlamming heeft een tijdje flink de overhand gehad. Of het tegenovergestelde over-emotionele stemmingswisselingen. En dan is de schuld geven aan een toekomst een gemakkelijke uitweg, maar soms zijn het dingen als stilstaan, liefde, gevoelens, gesprekken, gedachtes, situaties die niks of alles laten voelen. En of die situatie nou een typisch westers eerste wereld probleem is of een werkelijk probleem, maakt helemaal niks uit als het jou werkelijk raakt. Als jouw gevoel geleid kan worden door dat kleine probleem, is het net zoveel waard als welk ander ding. Voel je daar niet schuldig over. En praat erover, want dan zullen mensen je misschien ooit op een dag begrijpen.
God, wat een problemen kennen we toch.
Toch moet ik hierbij melden dat dit niet wegneemt dat als jij iets voelt, met de nadruk op voelen en niet op denken of vinden, maar iets werkelijke voelt, dat de waarde van dat gevoel niet minder is simpelweg omdat de situatie voor een ander erger kan zijn.
Ik heb in de afgelopen vier jaar flink in de knoop gezeten met mezelf. Misschien wel langer, maar had ik nooit de tijd om erover na te denken. En, hoogst waarschijnlijk zit elke 'tiener' wel eens drastisch in de knoop, want ze (= de samenleving) verwachten dat je keuzes kan maken en proberen te keuzes te verdoezelen met woorden als richtingen kiezen, niks definities en wereld openen, tot je vervolgens na zo'n stap weer knel zit in het kleine hoekje naast de trap.
Ik heb echt niet alleen in de knoop gezeten met dingen zoals een toekomst kiezen, als is dat een van de meest geaccepteerde tienerproblemen om op te schrijven. Ik heb ook een jaar lang in de knoop gezeten met niks. Letterlijk niks. Totale verlamming heeft een tijdje flink de overhand gehad. Of het tegenovergestelde over-emotionele stemmingswisselingen. En dan is de schuld geven aan een toekomst een gemakkelijke uitweg, maar soms zijn het dingen als stilstaan, liefde, gevoelens, gesprekken, gedachtes, situaties die niks of alles laten voelen. En of die situatie nou een typisch westers eerste wereld probleem is of een werkelijk probleem, maakt helemaal niks uit als het jou werkelijk raakt. Als jouw gevoel geleid kan worden door dat kleine probleem, is het net zoveel waard als welk ander ding. Voel je daar niet schuldig over. En praat erover, want dan zullen mensen je misschien ooit op een dag begrijpen.