LOSLIPPIG

Uh, ja ik denk er maar overna om de drugs-en vrouwenhandel in te gaan, want de huge need of money die op dit moment door mijn aderen stroomt is echt op een nieuw niveau. Nee hoor grapje. Ik ga niks illegaals doen, sit back. Maar meestal in geldnood niet zo'n probleem, wetend dat ik (normaal gesproken) binnen drie dagen weer geld zou hebben. Op dit moment, wetend dat ik over drie dagen weer geld heb, voel ik me nog leeg. De prachtige schoenen die mij wenken in de etalages en op internetsites. Ik kan ze bijna niet tegenhouden, maar ik moet mijn geld sparen omdat ik nog een vakantie moet betalen naar SunnyBeach. Oh, oh. Wat lastig is dit. Geld hebben, maar het absoluut niet mogen uitgeven terwijl je niks liever wilt dan het uitgeven. Ik heb geen kleding die ik voor 500 euro zou kunnen verkopen, laat staan andere dingen. Alles met waarde en de leuke dingen hou ik liever zelf en voor de rest is het te gebruikt om überhaupt nog te verkopen. Nu ben ik in tranen omdat het gat in mijn ha...

Je zult het niet geloven, maar het verhaal dat ik je nu ga vertellen is waargebeurd: Zondag, 23 maart 12:13 sprong Dorise op haar fietsje om naar haar werk te rijden. De zon scheen, maar in de verte raasden de donderwolken. Dat was geen punt, want werk was maar zes minuten fietsen vanaf haar woonplaats tot aan de Euroborg. Maar ze had de schuurdeur nog niet in het slot laten vallen of grote druppels vielen uit de lucht. Met rollende ogen stak ze haar paarse paraplu in de lucht, die automatisch opengaat, en was ze de natte tranen van de hemel te slim af. Maar al snel veranderde de koude druppels in keiharde hagelstenen. Behalve dat ze verschrikkelijk veel pijn deden op een teer huidje, waren ze ook nog eens levensgevaarlijk. Net toen ze langs het water fietste begon het boven haar te donderen. Ze hapte naar adem, stak de brug over en besefte dat ze uitkwam bij een fietspad, omringt door grasvelden en in de verte een aantal hoge gebouwen, maar in haar ogen leek de paraplu het hoogste...

Ja, ik heb mijn kaartje voor Pinkpop 2014. En nee, ik ben er niet zo blij mee als dat ik zou moeten zijn geweest. Ik heb namelijk alleen een dagkaart voor zondag. Snik snik en happy face, at the same time. Geen drie-dagen-kaart dus en gezellig camperen met de alternatieve hipsters. Ja, ik ga Ed Sheeran, Arctic Monkeys en Chef'Special zien, maar daarmee mis ik John Mayer, Jake Bugg (wrote about them here ) en Stromae. En ja, die verdomde Rolling Stones die ik ook wel had willen zijn, maar John Mayer was toch wel prioriteit. Helaas helaas valt hij op dezelfde dag als de Stones en mis ik mijn kans op een knipoog van John en een opzwepende gitaarsolo. Dat is natuurlijk wel jammer, aangezien al deze line-up de beste was die ik waarschijnlijk de komende vijf jaar ga meemaken. Anyway, het beste aan deze line-up was dat ik de kans had om al mijn artiesten te zien in één keer en anders (ja dat had ik gedaan) had ik stuk voor stuk hun concert bezocht. Nu ben ik wel heeel super heel heel ...

Ik zat zo te denken waarover ik kon schrijven. Ik zat al aan Jenna Hamilton haar onderwerpen te denken, maar ik heb geen Matty, Jake of Collin (vooral over die laatste naam ben ik erg treurig) in mijn leven. Dus ik dacht aan de lessen die ik gevolgd had, zag het bord van Engels weer voor mij waar mijn docente 250 subjects for our essay had geopend. Ik kwam dus tot de schokkende ontdekking dat op internet heel wat onderwerpen staan voor een leuke beschouwing of een meningsvol betoog. Nu vond ik dit uiterst merkwaardig én wereldvreemd. Niet dat daar op internet onderwerpen staan, dat is nou eenmaal het nú, maar dat er ook werkelijk interessante gegevens op te vinden waren wel. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit een betoog heb mogen schrijven over het belachelijke gedrag van meisjes tegen andere meisjes of dat kinderen van nu ergens zijn dan die van vroeger. Heerlijke onderwerpen toch? Nou, ik kan je vertellen... Ik heb inmiddels als drie keer het onderwerp Sociale Media behandeld en ...

Het is stil in mijn kamer en zelf de ambulance voor een tijdje niks van zich horen. Nou, dan is het tijd dat de gedachtes van 'de Dor' (naam voor alterego) gaan spoken. Dan denk ik aan meisjes in mijn klas die zo dom zijn, dat het vertrouwen helemaal wegvaagt voor HAVO en dat ik, de Dor, op het zelfde niveau zit als zij. Gebeurtenis omschrijving: Ik zit in de Engels les te praten met mijn docent over boeken die ik graag lees (Ja, praten over boeken is een van mijn favoriete bezigheid) als een blond meisje dat een drie heeft gehaald voor wiskunde een zucht en een steun laat horen. En nee, ik wil niet zeggen dat ze dom is als ze een drie haalt, want ze is slim en goed en talentvol in dingen als economie en wordt waarschijnlijk rijker dan ik, maar het verstand... Dus zij zegt, 'Wow, lees jij boeken?!' 'Uh ja?' mompel ik terug. 'Wow, lees jij boeken in het Engels?!' 'Uh ja?' 'Wow, wat knap.' Nou nee. Dat is nou eenmaal wat van je verwacht wor...