LOSLIPPIG

De enige reden dat ik het jammer vind dat ik geen white-white girl ben is omdat ik dan, en met white white bedoel ik ook echt WhITe haar, snapje... van dat pigmentloze haar zonder kleur tot aan je schouderbladen.. want als ik dat had dan zou ik mijn haar paars, roze of turquoise verven. Ik heb gewoon op dit moment een girlcrush op van die meisjes (en dan bedoel ik niet de emo's die bij mij op school zitten maar de awesome kids) die dus van dat strohaar hebben en het dan maar besluiten te verven, oh myyyy god. Amazing. Helaas... ben ik gezegend met krullen en zoveel pigment dat ik er vitamineD pillen voor moet slikken. Dus daardoor kan ik nu dus niet meedoen met deze bipolare fase want als je bruin bent is dat echt een no-go, sorry not sorry. Eigenlijk best tegen mijn principes in dat ik nu een kleur in mijn leven wil (haarkleur maar oke), want ik ben dus zo into grijs, zwart en wit... en nu voor we allemaal gaan roepen: ja maar Dorise jij bent ook een rare emo. Uh, geen kleuren ...

Ik denk altijd dat er maar 1 iemand mijn blog leest, en dat ben ik zelf dan, maar dan zie ik mijn pageviews en dan denk ik oh ja ik ben fucking populair. Grapje. Ever noticed that times flies like a uhm vlieg. Met sommige dingen gaat de tijd echt zo zooo sloom als ik bijvoorbeeld aan het werk ben en hoe leuk het ook is hoor, maar de tijd lijkt gewoon echt zo minimaal vooruit te gaan. Maar als je dan thuis komt en je kijkt terug op je dag denk ik altijd weer van oh, dat ging nog best snel. Maar als je op een geheel kijkt, zoals een week of een maand lijkt het echt voorbij gevlogen te zijn voordat je er bij stil kan staan. Zoals nu, deze vakantie is al bijna over en ik heb nog vier dagen om er het beste uit te halen min 2 dagen werken waardoor er dus 2 dagen overblijven. Fuck. En dan te bedenken dat We Can't Stop van Miley Cyrus al 9 weken uit is terwijl ik nog steeds het gevoel heb dat dat liedje vorige week is uitgekomen. En Adorn van Miguel was vorig jaar de happening. Vorig ja...

Ik zit hier 'fresh out the shower' onder mijn dekens met mijn lenzen verruild voor mijn bril en het nieuwe superextreme country nummer Wildfire van John Mayer op de achtergrond terwijl ik inspiratie probeer op te doen voor wat ik godsnaam kan schrijven. Er spookt van alles door mijn hoofd, maar ik vraag mij af of dat wel geschikt is voor mijn blog. En nu ik zo aan het schrijven ben heb ik het gevoel dat er ieder moment wel wat te binnen kan schieten waardoor deze witte pagina nog een beetje wordt opgevuld. En ja... Watpadd.com, ik weet niet of jullie dat kennen maar voor de creatieve ruimdekende in een tweede wereld levende fantasievolle mensen zoals ik mezelf graag zou willen omschrijven, is dat een geschikte site om je verhalen te ontwikkelen en publiseren. Toen ik achter het bestaan van de site kwam heb ik mezelf natuurlijk meteen aangemeld en heb ik een van mijn vele documenten met een verhaal gepubliseerd en ik ga lekker niet vertellen hoe je dat verhaal kan vinden. Ik was...